#معرفی کتاب
#بهداشت روانی با نگرش به منابع اسلامی
بهداشت روانی؛ با نگرش به منابع اسلامی به قلم محمد صادق شجاعی ،محمد رضا سالاری فر و گروهی از مولفان رتبه برگزیده گروه علمی علوم تربیتی و روانشناسی را کسب کرد.
بهداشت روانی با نگرش به منابع اسلامی
کتاب حاضر با هدف بررسی برداشت جدید از بهداشت روانی، آن را فراتر از نبود بیماری‌‌های روانی و در یک معنا ارتقای کارآیی و شکوفاسازی استعدادهای انسان‌ها می‌داند.

الگوی مورد پذیرش این کتاب، همه‌ی جنبه‌های زیستی، روانی، اجتماعی و دینی انسان را در بر می‌گیرد. نویسندگان ابتدا تعاریف و حوزه‌ی بهداشت روانی را بررسی می‌کنند و الگوی زیستی روانی اجتماعی معنوی را مبنای سلامت روانی می‌دانند.

روی‌آوردهای روان‌شناسی، اخلاقی و دینی به شخصیت سالم در ادامه مورد بررسی قرار می‌گیرد و شخصیت سالم در قالب سه رابطه‌ی سالم و سازگار فرد با خداوند، خویش و دیگران تعریف می‌شود که رابطه‌ی فرد با خداوند، وحدت‌بخش و انسجام‌دهنده‌ی جنبه‌های مختلف وجودی است. نگارندگان پس از توجه به نقش نیازهای زیستی، روان‌شناسی و معنوی در سلامت روانی، به بررسی رابطه‌ی انسان با خدا و نقش آن در بهداشت روانی و واکاوی عوامل مخلّ بهداشت روان می‌پردازند.

مطالب فصول بعد به تأثیر خانواده در سلامت روانی و بهداشت روانی، تأثیر محیط زیست، تأثیر تکنولوژی و نقش مهم رفاه اقتصادی در بهداشت و سلامت روانی، مسائل آموزشی و وضعیت سازگاری افراد در مراحل مختلف آموزشی و نیز نقش حکومت و نهادهای اجتماعی در سلامت روانی و تأثیر مهم رسانه‌ها در این زمینه اختصاص دارد.

رهنمود های آیت الله مجتهدی تهرانی؛
«#واجبــــات طلبگــــی»
قدم اول، #نیت:
حالا که آمده‏ ای طلبه شدی، به هر دلیلی…!، نیتت را درست کن، یعنی نیتت باید خالص برای ‏خدا باشد، ‏ و باید خالص خالص برای خدا باشی. بگو: خدایا آمده‏ ام آدم شوم و بعد از این، دست عده‏ ای را بگیرم.
حاج شیخ ‏عبدالکریم حائری(ره) را در حرم امام حسین(علیه‌السلام) دیدند که گریه ‏می‏کند و به امام می‏گوید: آقاجان! من مجتهد شده‏ ام، ولی می‏خواهم آدم ‏بشوم. گفتند: ملا‌شدن چه آسان، آدم‌شدن چه مشکل. حاج شیخ عبدالکریم ‏حائری(ره) فرمودند: ملا‌شدن چه مشکل آدم‌شدن محال است! این به خاطر ‏این است که ما در فکر آدم‌شدن نیستیم. دعا کنید آدم شویم و بمیریم. برسیم ‏و بمیریم. دعا کنیم بارمان را به مقصد برسانیم و بمیریم. شخصی وارد روستایی شد، دید همه قبرها جلوی در خانه‏هاست و سن ‏مرده‏ها کم است؛ یکی شش ماه، یکی یک سال، یکی سه سال، یکی ده روز. ‏از شخصی پرسید: جریان چیست؟ در جواب گفت: ما اینجا مرده‏ها را جلوی ‏خانه دفن می‏کنیم که هر روز وقتی از خانه بیرون می‏آییم، به یاد مرگ و آخرت ‏بیفتیم و از خدا بترسیم و در روز، حواسمان جمع باشد و کارهایمان را میزان ‏کنیم و این که می‏بینی عمرها کم است، علتش این است که ما عمر را از روزی ‏حساب می‏کنیم که شخص بیدار شود و خودش را بشناسد (و دست از گناه و ‏معصیت بکشد).‏
اگر این‌طور باشد، ما اصلاً ‏عمری نداریم! دعا کنید بیدار شویم، و بفهمیم از کجا آمده‏ایم ‏و در کجا هستیم و به کجا خواهیم رفت.
حضرت علی(علیه‌السلام) فرمودند: ‏‏«رحم‌الله امراً علم من أین وفی أین و إلی أین»، شرح اصول کافی ملاصدرا/571/1. امیرمؤمنان(علیه‌السلام) در روایت دیگری فرمودند: «تعجب می‏کنم از ‏کسی که به دنبال گمشده خویش می‏گردد، ولی به دنبال خودش ‏نمی‏گردد!» ما خودمان را گم کرده‏ایم. تا به حال گشته‏ای خودت را پیدا کنی؟
قدم دوم، #صمت:
صمت یعنی سکوت. حرف‏هایی که فایده ندارد، نزن. خداوند متعال می‏فرماید: «ما یلفظ من قول إلا لدیه رقیب عتید»؛ هیچ ‏کلامی از دهان شما بیرون نمی‏آید، مگر این که نگهبانی آماده است و آن را ‏ضبط می‏کند. نقل می‏کنند: طلبه‏ای از دنیا رفت، او را در خواب دیدند و پرسیدند: حالت ‏چطور است؟ گفت: مواظب اعمال و گفته‏های خود باشید؛ زیرا حساب و کتاب ‏خدا بسیار دقیق است. یک روز که باران می‏بارید، من گفتم: به به عجب باران ‏به موقعی! هنوز سر آن یک جمله گرفتارم و به من می‏گویند: مگر ما باران ‏بی‏موقع هم داشته‏ایم؟! حضرت علی(علیه‌السلام) فرمودند: ایّاک و فضول‌الکلام فإنّه یظهر من عیوبک ‏ما بطن و یحرّک علیک من أعدائک ما سکن؛ غررالحکم/4104/212؛ از حرف زاید و بیهوده دوری کن؛ ‏چراکه عیوب پنهان تو را آشکار می‏کند و دشمنان تو را، که با تو کاری ندارند، بر ‏علیه تو تحریک می‏کند. وقتی ما طلبه بودیم، همین که چند نفر جمع می‏شدیم، هم‌مباحثم مرحوم ‏حاج شیخ محمود تحریری مفاتیح را دست یکی از رفقا که صدای خوبی داشت، ‏می‏داد و می‏گفت: از مناجات خمسه عشر بخوان. این مناجات باعث می‏شد ‏که از سخنان بیهوده خودداری کنیم.‏
شخصی نزد آیةالله‌العظمی سیداحمد خوانساری(ره) آمد و یک ساعت با ‏آقا صحبت کرد. آقا فقط با یک بله جواب او را دادند. بعضی علوم هستند که ‏جز از راه سکوت نمی‏شود به آن‌ها رسید. حرف‏های زاید را از ‏کلامت خارج کن و هر حرفی را که نمی‏دانی، نگو؛ و آن‌چه را هم می‏دانی، ‏همه‏اش را نگو و ضمناً به هر کس هم نگو!
مخفی نماند که سخن گفتن ‏بی‏فایده وقتی است که سخنی بگویی که اگر آن را نگویی، ضرری به دین و ‏دنیای تو نمی‏رسد و گفتن آن نیز نفعی برای هیچ کس نداشته باشد.‏
قدم سوم، #جوع:
جوع یعنی گرسنگی، (یعنی تا زمانی که گرسنه نشدی چیزی نخور) غذا کم بخور و تا گرسنه نشده‏ای، نخور، و هنوز سیر نشده‏ای، دست بکش. ‏حضرت امیر مؤمنان علی(علیه‌السلام) به امام حسن(علیه‌السلام) فرمودند: ‏آیا به تو یاد بدهم چهار خصلت را که به سبب آن‌ها از طبیب بی‌نیاز شوی؟ ‏امام حسن(علیه‌السلام) عرض کردند: بله.
حضرت فرمودند: بر سر طعام ‏منشین، مگر وقتی که گرسنه هستی و تا هنوز به غذا اشتها داری، بلند شو و ‏غذا را خوب بجو و هنگامی که خواستی بخوابی، به بیت الخلأ برو که اگر این‏ها ‏را انجام دهی، از طب بی‏نیاز می‏شوی.‏
مخصوصاً غذای طلبه باید سبک باشد. وقتی ما طلبه بودیم، شب‏ها قدری میوه ‏می‏خوردیم که سحر بتوانیم بلند شویم. ظهرها هم غذای سبکی می‏خوردیم، ‏گاهی سیب‌زمینی را در ماست می‏کوبیدیم و نمک می‏ریختیم و این الویه ما ‏می‏شد. گاهی هم آب دوغ و خیار، گاهی هم اشکنه درست می‏کردیم و ‏می‏خوردیم. گوشت زیاد نخورید.
حضرت امیر مؤمنان علی(علیه‌السلام) ‏گوشت کم می‏خوردند و می‏فرمودند: «لاتجعلوا بطونکم مقابرالحیوان»، شرح نهج‌البلاغه/25/1؛ ‏شکم‏هایتان را قبور حیوانات نکنید. امروزه با این همه غذاهای مفصل و چرب و ‏نرم و چلوکباب و نوشابه و… شیخ انصاری(ره) درست نمی‏شود!‏
قدم چهارم، #لقمه پاک:
غذاهای ما امروز طاهر واقعی نیست و همین هم اثر دارد. امام صادق(علیه‌السلام) فرمودند: «أورع‌الناس من وقف عندالشبهة»، وسایل، 162/27؛ با ورع‏ترین ‏مردم کسی است که هنگام شبهه توقف کند، یعنی دقت کند. مبادا این لقمه و ‏یا این غذا حرام باشد.
وقتی مرحوم آیةالله اثنی‌عشری، صاحب تفسیر اثنی‌عشری را به ‏زندان بردند، ایشان غذای زندان را نخوردند و فرمودند: همان نان و پنیر خودم را ‏از خانه برای من بیاورید.
آیةالله شیخ محمدتقی بافقی(ره) را هم که به ‏زندان بردند، ایشان غذای زندان را نخوردند و به سربازی پول می‏دادند و ‏می‏فرمودند: از بیرون برایم غذایی تهیه کن.
وقتی آیةالله‌العظمی گلپایگانی(ره) طلبه بودند، ظهرها چند طلبه جمع ‏می‏شدند و غذاهایشان را روی هم می‏ریختند و می‏خوردند، ولی ایشان ‏غذای خود را داخل غذاهای آن‌ها نمی‏کردند و می‏فرمودند: از کجا معلوم پدر و ‏مادر این‏ها راضی باشند که من از غذای آن‌ها بخورم؟

#دستور العملی برای ماه شعبان
عارف واصل آیت الله حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در سفارش ها و نصایح مربوط به ماه شعبان چنین اشاره می کنند: از اعمال مهم در این ماه روزه است ؛ به اندازه اى که با حال سالک مناسب باشد و بهتر است اگر مانعى نبود تمام ماه را به جز یک یا دو روز آخر آن را روزه بگیرد؛ و با این یک یا دو روز بین روزه این ماه و روزه رمضان فاصله بیندازد و اگر این مقدار را نمى تواند، به مقدار زیادى روزه بگیرد تا وارد دعوت مقدس رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم شده و از کسانى باشد که حضرتش صلى الله علیه و آله و سلم را یارى مى کنند و گمان نمى کنم با یک یا دو روز روزه گرفتن وارد این دعوت شود و از کسانى باشد که بتوان گفت : به رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم کمک کرده است .(6)

درباره روزه ماه مبارک شعبان از امام صادق علیه السلام نیز روایت شده: “کسى که روز اول ماه را روزه بگیرد، حتما وارد بهشت مى شود و کسى که دو روز را روزه بگیرد، خداوند در هر شب و روزى - به چشم رحمت - به او مى نگرد و در بهشت هم به این نگاه ادامه مى دهد و کسى که سه روز روزه بگیرد، با خداوند در عرش و بهشت او دیدار مى کند."(7)
در روایتی دیگر داریم که پیامبر اکرم صلی الله و علیه وآله فرمودند: شعبان ماه من است هر کس یک روز از این ماه را روزه بدارد بهشت بر او واجب می شود. (8) و این ها همه بشارت هایی است از رحمات الهی که به سوی بندگان سرازیر شده است.
اعمال سفارش شده برای ماه مبارک شعبان
از اعمال دیگری که برای این ماه بیان شده ذکر روزانه 70 مرتبه اَسْتَغْفِرُاللّهَ وَ اَسْئَلُهُ التَّوْبَةَ و نیز 70 مرتبه گفتن ذکر: اَسْتَغْفِرُاللّهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ الْحَىُّ الْقَیوُمُ وَ اَتُوبُ اِلَیهِ

صدقه دادن در این ماه نیز بسیار سفارش شده است ؛ اگر چه به نصف دانه خرمایى باشد تا حق تعالى بدن او را بر آتش جهنم حرام گرداند.

صلوات فرستادن و گفتن هزارمرتبه ذکر: لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَلانَعْبُدُ اِلاّ اِیاهُ مُخْلِصینَ لَهُ الدّینَ وَ لَوُ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ نیز از سفارش هایی است که برای این ماه بیان شده است.

به امید ان که ان شاء الله از فرصتی که در اختیار ما قرار گرفته است نهایت استفاده را داشته باشیم و همان طور که عرض شد با کوله باری سرشار از معرفت، روحانیت و نیز آمرزش کامل خود را برای شروع ماه مبارک رمضان آماده کنیم.

در مقابل #توهین والدینم چکار کنم؟
هر چند پدر و مادر، رفتار صحیحی با فرزند خود نداشته باشند، همچنان فرزند موظف به تکریم والدین و کسب رضایت آنان است و نمی تواند مقابله به مثل نماید البتّه قطعا هر کسی باید پاسخگوی عملکرد خویش باشد؛ زیرا در اسلام حقوق فرزندان و والدین متقابل است‌.
احسان والدین،
فردی نزد پیامبر (صلّی الله و علیه و آله و سلّم) آمد و گفت : پدر و مادری دارم که با آن ها رابطه خوبی دارم، ولی آن ها مرا با حرف و طرز برخوردشان می آزارند پاسخ آنان را نمی دهم، ولی حالا دیگر می خواهم آنان را ترک کنم و مدتی نزدشان نروم حضرت فرمود: در این صورت خداوند هم تو را ترک خواهد کرد مرد عرض کرد: پس چه کنم؟ حضرت فرمود: به کسی که تو را محروم ساخت، ببخشای و با کسی که با تو قطع رابطه کرد، پیوند برقرار کن و از کسی که به تو ستم کرد، درگذر اگر چنین کنی، خداوند سبحان پشتیبان تو خواهد بود و از توحمایت خواهد کرد [1]
هر چند پدر و مادر، رفتار صحیحی با فرزند خود نداشته باشند، همچنان فرزند موظف به تکریم والدین و کسب رضایت آنان است و نمی تواند مقابله به مثل نماید البتّه قطعا هر کسی باید پاسخگوی عملکرد خویش باشد؛ زیرا در اسلام حقوق فرزندان و والدین متقابل است‌؛ یعنی هم والدین بر فرزندان حقوقی دارند که باید فرزندان رعایت کنند و هم فرزندان بر والدین حقوقی دارند که والدین باید رعایت کنند «قال علی علیه-السلام‌: «ان للولد علی الوالد حقاً و ان للوالد علی الولد حقاً» [2] احترام و نیکی به پدر و مادر حتی اگر کافر و مشرک باشند، نیز لازم است؛ بنا بر این نیکی و احترام به والدین و ناراحت نکردن و نرنجاندن آنان در همه شرایط لازم است.

حال اگر هر کدام از والدین یا فرزندان وظیفه خود را انجام ندادند، سبب نمى شود که دیگرى هم انجام وظیفه نکند اگر فرضاً پدر شما وظیفه اش را نسبت به شما انجام نمى دهد و نسبت به شما قصور یا تقصیری از او سر زده است، این دلیل نمى شود که شما نسبت به او بى احترامى کنید و در انجام وظایف خود کوتاهى نمایید.

نکته بسیار مهم:
امّا در عین حال، سفارش اسلام به بی احترامی نکردن به والدین بدین معنا نیست که حتماً با نظرشان موافقت نمایید؛ لذا علمای ما در سؤال از این که:
آیا پدر و مادر می توانند فرزند خود را در انجام کاری مانند مسافرت و یا رشته تحصیلی و امر و نهی کنند؟ آیا اطاعت در این امور واجب است؟
چنین پاسخ گفتند: اگر امر و نهی والدین خلاف مسیر تربیت و هدایت فرزند به روش دینی، نباشد و موجب اختلال در امور فرزند نشود و والدین از ترک این اوامر و نواهی اذیت شوند، اطاعت آن ها لازم است و در غیر این صورت واجب نیست البته در ابراز مخالفت هم رعایت حرمت و شأن آن ها صورت گیرد و سزاوار است رضایت آنان جلب شود.

پی نوشت:
[1] العلامه المجلسی، بحار الانوار، الناشر: مؤسسه الوفاء، بیروت، لبنان، سنه النشر: 1404 هق ،ج 71، ص 100
[2] ‌ نهج البلاغه، فیض الاسلام ،حکمت 399
منابع :
پرسمان دانشجویی
سایت تبیان

#احترام به والدین
ممکن است اهمیت نیکی به والدین از آن جهت باشد که آنها بعد از خدای تعالی، بیشترین نقش را در خلقت أولـاد داشته اند، مخصوصا مادران که در این راستا متحمل بیشترین زحمات را میشوند و علـاوه بر آن در رشد و تربیت فرزندان، نقش بیشتری را ایفاء میکنند و رنج بیشتری را متقبل می شوند.
یکی از آیاتی که این مهم را اشاره می کند آیه 36 سوره نساء می باشد؛ وَاعْبُدُوا اللَّهَ وَلَا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئًا وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا وَبِذِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاکِینِ وَالْجَارِ ذِی الْقُرْبَى وَالْجَارِ الْجُنُبِ وَالصَّاحِبِ بِالْجَنْبِ وَابْنِ السَّبِیلِ وَمَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ مَنْ کَانَ مُخْتَالًا فَخُورًا …
امام باقر (علیه السلام) نیز فرمودند: ثلاث لم یجعل الله لاحد فیهن رخصة اداء الامانة الی البر و الفاجر و الوفاء بالعهد للبر و الفاجر و بر الوالدین برین کانا او فاجرین؛ سه چیز است که خداوند به هیچ کس اجازه تخطی از آنها را نداده است؛ بازگرداندن امانت به فرد نیکوکار یا ستمکار وفای به پیمان نسبت به نیکوکار یا ستمکار و نیکویی به پدر و مادر نیکوکار باشند یا ستمکار.
احسان به پدر و مادر چه معنایی دارد؟
امام صادق علیه السلام در تفسیر احسان به والدین ذیل آیه 36 نساء می فرمایند: الإحسان أن تحسن صحبتهما و لا تکلفهما أن یسألاک شیئاً هما یحتاجان إلیه؛ احسان به پدر و مادر این است که رفتارت رابا آنها نیکو کنی و مجبورشان نکنی تا چیزی که نیاز دارند از تو بخواهند (یعنی قبل از درخواست آنان نیازشان را بر طرف کنی). ان لا تکلفهما کاری نکنید که آن ها نیازشان را بیان کنند قبل از اینکه نیازش را بگوید برطرف کنید، اگرچه بى نیاز باشند. (کافى / 2 / 157)
در خدمت به پدر و مادر، واسطه گر نباشید
باء در این آیه در ترکیب وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا به معنای باء الصاق است به این معنا که با دست خودت باید به پدر و مادر احسان کنی؛ یعنی در خدمت به پدر و مادر مباشر باشید نه واسطه گر
عاطفه و محبت بر پول و مادیات مقدم است
در این آیه نسبت به چگونگیه رفتار با والدین بیان نکرده که بالوالدین انفاققا؛ در حقیقت می خواهد این نکته را مخصوصا به فرزندانی که تنها به رسیدگی مالی به والدینشان توجه می کنند این گوشزد را بکند که بیشتر اوقات پدر و مادر به جای پول عاطفه و اخلاق می خواهند … در هر رابطه ای مخصوصا نسبت به پدر و مادر اول عاطفه و مهر و محبت مهم است بعد مسائل مالی
در احسان به پدر و مادر عدالت جایی ندارد
در این آیه نگفته که بالوالدین واعدل و الاحسان ؛ نباید احسان و نیکی به پدر و مادر با عدالت باشد؛ به طوری که اگر آن ها عدالت را در رفتار با ما رعایت کردند به آن ها احسان کنیم و در غیر این صورت این وظیفه از ما سلب می شود، خیر این گونه نیست.
هر نوع احسانی که آن ها می خواهند
در این عبارت احسان به شکل نکرده آمده و معرفه نیامدن آن نکته ای دارد و آن این است که الاحسان؛ احسان به شکل معرفه به معنای یک نوع احسان خاص و مشخص است اما احسان به شکل نکره یعنی مطلق احسان؛ یعنی هر نوع احسانی که آن ها بخواهند.
در احسان به پدر و مادر شرط ایمان نیامده
نگفته به پدر و مادر مؤمن احسان کنید، مطلق پدر و مادر را باید احسان نمود. در روایتی از امام صادق (علیه السلام) است که به کسی که به آن حضرت عرض کرد پدر و مادر من از مخالفان اهل بیت (علیهم السلام) هستند، فرمود: با آنها به نیکویی رفتار کند.
امام باقر (علیه السلام) نیز فرمودند: ثلاث لم یجعل الله لاحد فیهن رخصة اداء الامانة الی البر و الفاجر و الوفاء بالعهد للبر و الفاجر و بر الوالدین برین کانا او فاجرین؛ سه چیز است که خداوند به هیچ کس اجازه تخطی از آنها را نداده است؛ بازگرداندن امانت به فرد نیکوکار یا ستمکار وفای به پیمان نسبت به نیکوکار یا ستمکار و نیکویی به پدر و مادر نیکوکار باشند یا ستمکار.
احسان به والدین در حیات و ممات آن ها
در این آیه شرط زنده بودن را برای احسان به والدین ذکر نکرده؛ ما می توانیم هم در زمان حیات و هم در زمان ممات این عزیزان احسان کنیم … در روایتی از امام صادق علیه السلام اهمیت این موضوع روشن می شود آن جا که می فرمایند: ما یمنع الرجل منکم ان یبرّ والدیه حیین أو میتین یصلّی عنهما و یتصدق عنهما و یحج عنهما و یصوم عنهما فیکون الذی صنع لهما و له مثل ذلک.( سفینة البحار، ج2، ص686.143 - اصول کافی، ج2 (باب البرّ بالوالدین)، ص163) مرگ والدین نباید سبب قطع رشته خدمات گردد؛ بلکه باید پس از مرگ به آنها نیکی کرد؛ برای ایشان نماز گزارد و روزه گرفت و حج انجام داد که خداوند، همان ثوابی را که برای آنان مقرّر داشته است، برای فرزند هم عطا می کند.
احسان به والدین زمان و مکان خاصی ندارد
اگر به عباداتی که در اسلام بیان شده اند توجه کنید می بینید که همه عباداتمان مکان و زمان هایی را برایشان بیان شده؛ مثلا نماز، روزه، خمس، زکات، حج اما برای احسان به والدین هیچ قید زمان و مکان برایش نیامده، مثلا نیامده که فرزند وقتی بزرگ می شود یا به فلان مدارج علمی می رسد دیگر لازم نیست که احسان داشته باشد.
امام صادق علیه السلام در تفسیر احسان به والدین ذیل آیه 36 نساء می فرمایند: الإحسان أن تحسن صحبتهما و لا تکلفهما أن یسألاک شیئاً هما یحتاجان إلیه؛ احسان به پدر و مادر این است که رفتارت رابا آنها نیکو کنی و مجبورشان نکنی تا چیزی که نیاز دارند از تو بخواهند (یعنی قبل از درخواست آنان نیازشان را بر طرف کنی). ان لا تکلفهما کاری نکنید که آن ها نیازشان را بیان کنند قبل از اینکه نیازش را بگوید برطرف کنید، اگرچه بى نیاز باشند. (کافى / 2 / 157)

منابع :
سایت بشارت
سایت تبیان