مراحل مواجهه نظام استکبار و سلطه علیه نظام ج.ا.ا تا قبل از فتنه88
1- تلاش برای کودتا یا شورش‌های داخلی.
2- تهدید نظام ج.ا.ا و قراردادن ایران در محور شرارت.
3- تمکین به اقتدار و استحکام نظام ج.ا.ا و بازگشت به خط مذاکره

عناصر محرک نظام سلطه در آستانه فتنه88
1ـ تشدید اختلافات داخلی و تحریک دشمن برای استفاده از سیاست «فشار بیرونی و دامن زدن به شکاف درونی».
2ـ ارتباط‌گیری برخی عناصر داخلی و ترغیب دشمن به حمایت از برخی جریانات درون نظام ج.ا.ا.
3ـ تجربه نظام سلطه به راه انداختن انقلاب‌های رنگی در سطح منطقه و وسوسه شدن به تکرار آن در جمهوری اسلامی ایران.
4ـ‌ مطرح شدن تغییر نسبت به سیاست تقابل با نظام سلطه و آمریکا از سوی برخی نامزدهای انتخاباتی و تلقی نظام سلطه به وجود ضعف در داخل و استعداد همراهی برخی نیروهای سیاسی با سیاست‌های غربگرایانه.
بنابراین نظام سلطه که تا پیش از این با پذیرش واقعیت‌های مربوط به استحکام و قدرت نظام ج.ا.ا ، راهبرد تغییر رژیم را بی‌فایده دیده و لذا مذاکرات هسته ای با جمهوری اسلامی ایران را پیگیری می‌کرد و از آمادگی برای معامله بزرگ با کشورمان سخن می‌گفت، با تعلیق مذاکرات و موکول کردن پیگیری ادامه مذاکرات به بعد از انتخابات، مداخله آشکار در امور داخلی و حمایت از برخی جریانات سیاسی مستعد غربگرایی (استحاله شده ) را در دستور کار خود قرار داد.

اقدامات مداخله جویانه نظام سلطه علیه ج.ا.ا در فتنه سال88
1ـ نفوذ برخی عناصر وابسته و در اختیار به داخل کشور(تعدادی قبل از انتخابات)
2ـ فعال‌سازی رسانه‌های سیاسی مثل بی بی سی فارسی و رادیو فردا و توسعه شبکه‌های ارتباطی نوین برای شبکه‌های اجتماعی مجازی علیه نظام (قبل و حین فتنه)
3ـ فعال‌سازی سفارتخانه‌های کشورهای همسو و متحد نظام فتنه در داخل ج.ا.ا و فعال‌سازی پایگاه‌های اطلاعاتی خود در کشورهای همجوار ج.ا.ا .
4ـ القاء تقلب و فرمایشی بودن انتخابات ج.ا.ا .
5ـ رسیدن به اختلافات داخلی و دوقطبی‌سازی فضای انتخاباتی.
6ـ حمایت از جریان فتنه‌گر به عنوان میانه رو با ابزار رسانه‌ای و القائات روانی.
7ـ کاشتن عناصر وابسته در ستادهای انتخاباتی و مرتبط سازی آنان با شخصیت های سیاسی استحاله شده یا اطرافیان نامزدهای انتخاباتی مدعی تقلب.
تند شدن ضرب‌آهنگ رقابت‌ها، ادعای تقلب قبل و پس از انتخابات و اعلام پیروزی میرحسین موسوی قبل از شمارش نهایی آراء، همراه با اردوکشی های انتخاباتی، وسوسة استفاده از شیوه انقلاب رنگی در جمهوری اسلامی برای کمک به جریان غربگرا و استحاله شده را در نظام سلطه برانگیخت.

آثار و پیامدهای فتنه 88 برای بهره برداری نظام سلطه
1- کشف وجود جریان سیاسی استحاله شده برای نظام سلطه که رقیب نظام ج.ا.ا شده.
2- کشف زمینه سیاسی ـ اجتماعی تولید شورش و فتنه.
3- کارآیی شبکه های اجتماعی مجازی برای استفاده در عرصه سیاسی.
4- مخابره پیام آسیب‌پذیری داخلی جمهوری اسلامی ایران به دشمن در عرصه رقابت انتخاباتی.
5- مخدوش شدن وجاهت دمکراتیک نظام جمهوری اسلامی با القاء تقلب در انتخابات.
6- مخدوش شدن وجاهت نظام با درگیری میدانی وکشته شدن عده ای از طرفین.
7- تشدید طمع بیگانگان و ضد انقلاب در بهره گیری از اختلافات داخلی و بهانه های انتخاباتی برای عبور از جمهوری اسلامی ایران.

مراحل مواجهه نظام استکبار با نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران پس از فتنه
1- تشدید تحریم‌های اقتصادی با هدف تشدید شکاف‌های مردم ـ حاکمیت.
2- پذیرش عناصر فعال میدانی و رسانه ای فتنه گران در کشورهای غربی.
3ـ اذعان و اعتراف به حمایت و پشتیبانی از فتنه گران به عنوان جریان میانه رو و ادامه آن.
4ـ تشدید فشار و بهانه جویی در مذاکرات هسته ای و تسریع روند صدور قطعنامه و…
5- تلاش برای ارتباط‌گیری با عناصر خسته و واداده و بهره‌گیری از اختلافات و شکاف های داخلی.
6- توسعه و تقویت شبکه های ارتباطی نوین و بستر سازی برای تقویت شبکه های اجتماعی مجازی.
نتیجه
گرچه فتنه سال 88 با دعوت سران فتنه به اردوکشی خیابانی کلید خورد و قانون شکنی فتنه‌گران آن را به صورت آشوب داخلی جلوه داد، اما نه تنها بیگانگان و در راس آنها آمریکا و انگلیس خبیث و برخی از دولت‌های منطقه‌ای در دامن زدن به فتنه و تلاش برای بهره‌گیری از معرکه پدید آمده توسط فتنه‌گران فعال شدند، بلکه دشمنان با طمع به شکاف‌های سیاسی ـ اجتماعی داخلی پس از آن، به سیاست‌ تشدید فشار و تحریم رو آورده و وارد مرحله جدیدی از تقابل با جمهوری اسلامی ایران شدند که می‌توان از آن به سیاست «فرسایش اقتدار ملی و بازگشت مجدد به خط براندازی» یاد کرد. این سیاست در معرکه فتنه با سناریوی انقلاب رنگی و پس از آن با سناریوی تشدید تحریم‌ها و ضربه به مولفه‌های اقتدار و امنیت ملی کشورمان پیگیری شده است.