بصیرت
بصیرت در لغت به معانی حجت، فطانت، شاهد، سپر فولادی، مقدار اندک خون، خرد، دوراندیشی، تیزهوشی و زیرکی صادقانه آمده است.
با دقت در آیات قرآن و روایاتی که درباره بصیریت سخنی به میان آورده‌اند می‌توان دریافت که ظرافت خاصی در این واژه نهفته است که هدف دقیق و ظریفی را دنبال می‌کند و آن احاطه و اشراف بر همه جزئیات یک مسئله است، به گونه‌ای که هیچ چیزی نادیده گرفته نشود.
با تأمل در آیات قرآن کریم می‌توان بصیرت را به یک معرفت درونی و عمیق انسانی نسبت به آنچه پیرامون خود می‌گذرد تعریف کرد. چنانچه در قرآن کریم می‌خوانیم: «بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ »؛ «(نیاز به اخبار نیست) بلکه انسان بر نفس خویشتن بیناست» (القیامة/14)
انسان بصیر باید دوراندیش بوده، عاقبت اظهارنظرها و عملکردهای خویش را در نظر گرفته، سپس اقدام نماید تا پس از مدتی از کرده خود پشیمان نشود.