#درد دل یک جامانده ??
#سلام بر لاله های زهرایی….
#سلام بر علمداران خمینی( ره)
#سلام براسوه صبر و استقامت و ایثار و جهاد وشهادت
سلام بر
پاسدار همیشه در سنگر، جانباز مظلوم شهید سید مصطفی علمدار
خوشا بحالت آقامصطفی ….
از سال 1366 که در اوج جوانی وخوش تیپی در 21 سالگی مدال افتخار جانبازی را کسب نموده بودی همچنان رکورددار معلم اخلاق هستی…
ودرس ایثار و مجاهدت را به همه ما آموختی!
مصطفی جان!
بدون تعارف عرض کنم که ما هیچ یک از بچه های دفاع مقدس یک ثانیه درد و رنج شما جانبازان عزیزقطع نخاعی را درک نکرده بودیم و نخواهیم نمود !
ما چه میدانیم شما جانبازان بعد از پایان جنگ و رحلت امام روح الله چه کشید یدو چقدر خون دل خوردیدوفقط برای رضای خدا سکوت نمودید!
ما چه میدانیم شما چند بار دراین دوران عصر قحطی شهادت شهید شدید و دوباره زنده شدید!
ما چه میدانیم آه جانسوز همسران جوان شما که ذره ذره کنار شما سوختند وساختندو از شما پرستاری نمودند و تا بهشت شما را بدرقه نمودند!
ما چه میدانیم دردهای نیمه های شب شما که آن زمانی از شدت درد حوله در دهانت می گذاشتی که از صدای آه ناله ات مزاحم خواب و استراحت عزیزانت نشوید….!
آقا مصطفی!
شما با خدا معامله کردید و در اوج دوران جوانی، خودتان را فدای انقلاب نمودید و حدود 31 سال شبانه روز چون شمع سوختی و فقط سکوت نمودیی وهیچ وقت از انقلاب وامام و رهبری کوچکترین گله ای نکردی وهمیشه سفارش ت این بود که از خط امام و رهبری جدا نشوید.
اما ماخیلی نامرد بودیم!
فقط در مناسبتهای مختلف وقتی شما جانبازان را روی ویلچرمیدیدیم از روی شرمندگی یا اجبار!!!به دست بوسی شما می رسیدیم و وقتی می گفتیم چه خبر؟!
شما با لبخند ملیحه هانه ای می گفتید خبر خیر!!!!
مگه شما چه خبرهای باید به ما می دادید!
مصطفی جان !
هیچ وقت یادم نمی رود سال 76 موقع ضبط برنامه روایت فتح در آسایشگاه جانبازان ساری هنگام بیان خاطرات بهترین همرزمت!و پسر عموی عزیزت آقامجتبی آرام آرام گریه میکردی ومیگفتی که از خدا میخوام خودش شفیع ما باشه در روز قیامت ودست مارا بگیره!!!!
آن شب بهم گفتی (م ) خوشا بحال مجتبی که پرکشیدورفت و*عندربهم یرزقون* کشت.
وقتی سالها از شهادت شهدا به ویژه آقامجتبی گذشت و بی وفای ما نسبت به شما بیشتروبیشتر شد…!!!!!!!
در همایش لاله های زهرایی داخل سالن متل بانک ملی بابلسر در سرمای زمستان سال 87تورا زیارت نمودم وقتی دستان سردم را در دستان گرمت قرار دادم تمام وجودم را با قلب گرم و مهربانت حرارت بخشیدی و انگار خون تازه ای در وجودم تزریق نمودی و احساس غرور نمودم و سعی کردم فارق از همه چیز در کنارت زانو بزنم و دستانت رو ببوسم وتو مثل همیشه دستی بر سر من روسیاه کشیدی و صورتت سرخ شد و گفتی باز شرمنده ام کردی
ان شب بهت گفتم علاقه ما به شما بخاطر دو چیز است اول خودت که جانبازی و اسوه صبری وبعد بخاطر دوری از آقا مجتبی تولبخندی زدی و گفتی مجتبی کجا و من کجا…
من هم گفتم مجتبی اونجا توهم اینجا!!!
و کلی در آن شب خاطرات آقا مجتبی را باز خوانی کردی برام!
مصطفی جان!
باورکن ما شرمنده معرفت شما بودیم و هستیم و خواهیم بود.وقتی ازت سئوال نمودم چرا توی این هوای سرد زمستانی از ساری برای مراسم آمدی بابلسر در جوابم گفتی آقا مجتبی گردن من حق بزرگی داره!!!من که نمی دانم توچه می گفتی اما آن شب با آن همه مهمانی که داخل سالن بود و شلوغی مراسم سعی کردم لحظه ای ازشما غافل نشوم چند بار دیدم آرام آرم اشکانت سرازیر شده و بعداز گذشت چندین سال در فراق آقا مجتبی همچنان میسوزی وگریه میکنی و پایان مراسم بهم گفتی دعا کن که زودتر به مجتبی برسم!!!
آه !ما چه میدانیم شما دراین سالها چه
کشیدید….
آقا مصطفی خوشا بحالت که در فجر فاطمی 96 با بدنی زخمی که از دفاع مقدس به یادگار داشتی هجرت نمودی و خوشا بحال تو و خوشا بحال آقامجتبی و خوشا بحال شهدای گردان مسلم وخوشا بحال دوستانت شهیدت که امروز درکنار هم عندربهم یرزقون هستید اما مصطفی جان یادت نرود که ماهم جامانده گردان مسلم از عملیات کربلای 5 هستیم و همچنان محبان شما عزیزان هستیم و محتاج نگاه شما فرزندان حضرت روح الله هستیم مطمئن هستم بیشترین خوشحالی را در جنت آقا مجتبی خواهد داشت و اون اولین نفری خواهد بودکه به استقبالت خواهد آمد چون خودش میگفت من راننده ویژه ویلچر آقا مصطفی هستم وبعد بلند بلند می خنیدید….هرچند در این سالها گوشت بدنت آب شده ووزنت خیلی کم شده و احتیاج به ویلچر نیست !!! و آقا مجتبی تورو بغل خواهدنمود و داخل بهشت به شادی خواهد پرداخت !!!!از همان شادی های زمان جنگ که درصحرای هفت تپه داشتید!
خوشا بحال آقا مجتبی که در کنار توست و خوشا بحال خودت که همنشین آقا مجتبی هستی چقدر حسادت دارم به شما دوتا برادر! آقا مصطفی سلام ماراهم به آقا مجتبی و عزیزان ودوستان شهید ما برسان.
#م.ک جامانده ظهر خونین شلمچه
و شاهد عصر خونین قنیطره