100 خصلت از خصوصیات پیامبر اکرم ص
1- هنگام راه رفتن با آرامی و وقار راه می رفت
-2 در راه رفتن قدم ها را بر زمین نمی کشید.
-3 نگاهش پیوسته به زیر افتاده و بر زمین دوخته بود.
-4 هرکه را می دید مبادرت به سلام می کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت.
-5 وقتی با کسی دست می داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی کشید.
-6 با مردم چنان معاشرت می کرد که هرکس گمان می کرد عزیزترین فرد نزد آن حضرت است.
-7 هرگاه به کسی می نگریست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمی کرد.
-8 هرگز به روی مردم چشم نمی دوخت و خیره نگاه نمی کرد.
-9 چون اشاره می کرد با دست اشاره می کرد نه با چشم و ابرو.
-10 سکوتی طولانی داشت و تا نیاز نمی شد لب به سخن نمی گشود.
-11 هرگاه با کسی، هم صحبت می شد به سخنان او خوب گوش فرا می داد.
-12 چون با کسی سخن می گفت کاملا برمی گشت و رو به او می نشست.
-13 با هرکه می نشست تا او اراده برخاستن نمی کرد آن حضرت برنمی خاست.
-14 در مجلسی نمی نشست و برنمی خاست مگر با یاد خدا.
-15 هنگام ورود به مجلسی در آخر و نزدیک درب می نشست نه در صدر آن.
-16 در مجلس جای خاصی را به خود اختصاص نمی داد و از آن نهی می کرد.
-17 هرگز در حضور مردم تکیه نمی زد.
-18 اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود.
-19 اگر در محضر او چیزی رخ می داد که ناپسند وی بود نادیده می گرفت.
-20 اگر از کسی خطایی صادر می گشت آن را نقل نمی کرد.
-21 کسی را بر لغزش و خطای در سخن مواخذه نمی کرد.
-22 هرگز با کسی جدل و منازعه نمی کرد.
-23 هرگز سخن کسی را قطع نمی کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگوید.
-24 پاسخ به سوالی را چند مرتبه تکرار می کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود.
بعضی مردم را چه می شود که » بلکه می فرمود « چرا فلانی چنین گفت
» -25 چون سخن ناصواب از کسی می شنید. نمی فرمود: چنین می گویند
-26 با فقرا زیاد نشست و برخاست می کرد و با آنان هم غذا می شد.
-27 دعوت بندگان و غلامان را می پذیرفت.
-28 هدیه را قبول می کرد اگرچه به اندازه یک جرعه شیر بود.
-29 بیش از همه صله رحم به جا می آورد.
-30 به خویشاوندان خود احسان می کرد بی آنکه آنان را بر دیگران برتری دهد.
-31 کار نیک را تحسین و تشویق می فرمود و کار بد را تقبیح می نمود و از آن نهی می کرد.
-32 آنچه موجب صلاح دین و دنیای مردم بود به آنان می فرمود و مکرر می گفت هرآنچه حاضران از من می شنوند به غایبان
برسانند.
-33 هرکه عذر می آورد عذر او را قبول می کرد.
-34 هرگز کسی را حقیر نمی شمرد.
-35 هرگز کسی را دشنام نداد و یا به لقب های بد نخواند.
-36 هرگز کسی از اطرافیان و بستگان خود را نفرین نکرد.
-37 هرگز عیب مردم را جستجو نمی کرد.
-38 از شر مردم برحذر بود ولی از آنان کناره نمی گرفت و با همه خوشخو بود.
-39 هرگز مذمت مردم را نمی کرد و بسیار مدح آنان نمی گفت.
-40 بر جسارت دیگران صبر می فرمود و بدی را به نیکی جزا می داد.
-41 از بیماران عیادت می کرد اگرچه دور افتاده ترین نقطه مدینه بود.
-42 سراغ اصحاب خود را می گرفت و همواره جویای حال آنان می شد.
-43 اصحاب را به بهترین نام هایشان صدا می زد.
-44 با اصحابش در کارها بسیار مشورت می کرد و بر آن تاکید می فرمود.
-45 در جمع یارانش دایره وار می نشست و اگر غریبه ای بر آنان وارد می شد نمی توانست تشخیص دهد که پیامبر کدامیک از
ایشان است.
-46 میان یارانش انس و الفت برقرار می کرد.
-47 وفادارترین مردم به عهد و پیمان بود.
-48 هرگاه چیزی به فقیر می بخشید به دست خودش می داد و به کسی حواله نمی کرد.
-49 اگر در حال نماز بود و کسی پیش او می آمد نمازش را کوتاه می کرد.
-50 اگر در حال نماز بود و کودکی گریه می کرد نمازش را کوتاه می کرد.

موضوعات: بزرگان, ادبی, پیامبر ص
[دوشنبه 1395-07-19] [ 12:39:00 ب.ظ ]