100خصلت از خصوصیات پیامبر اکرم ص(2)
51 عزیزترین افراد نزد او کسی بود که خیرش بیشتر به دیگران می رسید.
«. برسانید به من حاجت کسی را که نمی تواند حاجتش را به من برساند » -52 احدی از محضر او نا امید نبود و می فرمود
-53 هرگاه کسی از او حاجتی می خواست اگر مقدور بود روا می فرمود و گرنه با سخنی خوش و با وعده ای نیکو او را راضی می
کرد.
-54 هرگز جواب رد به درخواست کسی نداد مگر آنکه برای معصیت باشد.
-55 پیران را بسیار اکرام می کرد و با کودکان بسیار مهربان بود.
-56 غریبان را خیلی مراعات می کرد.
-57 با نیکی به شروران، دل آنان را به دست می آورد و مجذوب خود می کرد.
-58 همواره متبسم بود و در عین حال خوف زیادی از خدا بردل داشت .
-59 چون شاد می شد چشم ها را بر هم می گذاشت و خیلی اظهار فرح نمی کرد.
-60 اکثر خندیدن آن حضرت تبسم بود و صدایش به خنده بلند نمی شد .
-61 مزاح می کرد اما به بهانه مزاح و خنداندن، حرف لغو و باطل نمی زد.
-62 نام بد را تغییر می داد و به جای آن نام نیک می گذاشت.
-63 بردباری اش همواره بر خشم او سبقت می گرفت.
-64 از برای فوت دنیا ناراحت نمی شد و یا به خشم نمی آمد.
-65 از برای خدا آنچنان به خشم می آمد که دیگر کسی او را نمی شناخت
-66 هرگز برای خودش انتقام نگرفت مگر آنکه حریم حق شکسته شود.
-67 هیچ خصلتی نزد آن حضرت منفورتر از دروغگویی نبود.
-68 در حال خشنودی و نا خشنودی جز یاد حق بر زبان نداشت.
-69 هرگز درهم و دیناری نزد خود پس انداز نکرد .
-70 در خوراک و پوشاک چیزی زیادتر از خدمتکارانش نداشت.
-71 روی خاک می نشست و روی خاک غذا می خورد.
-72 روی زمین می خوابید.
-73 کفش و لباس را خودش وصله می کرد.
-74 با دست خودش شیر می دوشید و پای شتر ش را خودش می بست.
-75 هر مرکبی برایش مهیا بود سوار می شد و برایش فرقی نمی کرد.
-76 هرجا می رفت عبایی که داشت به عنوان زیر انداز خود استفاده می کرد.
-77 اکثر جامه های آن حضرت سفید بود.
-78 چون جامه نو می پوشید جامه قبلی خود را به فقیری می بخشید.
-79 جامه فاخری که داشت مخصوص روز جمعه بود.
-80 در هنگام کفش و لباس پوشیدن همیشه از سمت راست آغاز می کرد.
-81 ژولیده مو بودن را کراهت می دانست.
-82 همیشه خوشبو بود و بیشترین مخارج آن حضرت برای خریدن عطر بود.
-83 همیشه با وضو بود و هنگام وضو گرفتن مسواک می زد.
-84 نور چشم او در نماز بود و آسایش و آرامش خود را در نماز می یافت.
-85 ایام سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هرماه را روزه می داشت.
-86 هرگز نعمتی را مذمت نکرد.
-87 اندک نعمت خداوند را بزرگ می شمرد.
-88 هرگز از غذایی تعریف نکرد یا از غذایی بد نگفت.
-89 موقع غذا هرچه حاضر می کردند میل می فرمود.
-90 در سر سفره از جلوی خود غذا تناول می فرمود.
-91 بر سر غذا از همه زودتر حاضر می شد و از همه دیرتر دست می کشید.
-92 تا گرسنه نمی شد غذا میل نمی کرد و قبل از سیر شدن منصرف می شد.
-93 معده اش هیچ گاه دو غذا را در خود جمع نکرد.
-94 در غذا هرگز آروغ نزد.
-95 تا آنجا که امکان داشت تنها غذا نمی خورد.
-96 بعد از غذا دستها را می شست و روی خود می کشید.
-97 وقت آشامیدن سه جرعه آب می نوشید؛ اول آنها بسم الله و آخر آنها الحمدلله.
-98 از دوشیزگان پرده نشین با حیاتر بود.
-99 چون می خواست به منزل وارد شود سه بار اجازه می خواست.
-100 اوقات داخل منزل را به سه بخش تقسیم می کرد: بخشی برای خدا، بخشی برای خانواده و بخشی برای خودش بود و
وقت خودش را نیز با مردم قسمت می کرد.
منابع: کتاب منتهی الآمال “محدث قمی” و کتاب مکارم الاخلاق “طبرسی”