قناعت اولین راه زندگی خوش
روایت معروفی در مورد درب های بهشت در بحارالانوار آمده است که پیامبر صلی الله و علیه وآله فرمودند: بهشت هشت درب دارد و بر هر درب چهار نکته نوشته شده است. مکتوبات نخستین درب چنین است: هر کاری راهی دارد و راه زندگی چهار چیز است:
1- قناعت 2- حق گویی 3- ترک کینه 4- مجالست با اهل خیر (بحار الانوارج8،ص144)
بنابراین اولین راه زندگی خوب، قناعت است. مال و ثروت باید در خدمت بشر و دین باشد نه این که وسیله تباهی و فساد قرار گیرد، قناعت ثروت بی پایان است که روان انسان را آرامش بخشیده و مانند دوستی مهربان همواره انسان را از سقوط نجات می دهد، انسان قانع سرمایه ای بی پایان دارد.

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله در توصیف روزگار دولت مهدی علیه السلام فرموده است: خداوند بی نیازی را در دل های بندگان قرار می دهد. (بحارالانوار ج51ص84) این در حالی است که پیش از ظهور روحیه آزمندی و زیاده طلبی عامل مؤثری در رقابت های غلط و انباشتن اموال بر روی هم و انفاق نکردن آنها به نیازمندان بوده است که باعث اختلاف طبقاتی شده و مشکلات فراوانی در جامعه مسلمین به وجود آورده است و این که اسلام پرداخت خمس و زکات را واجب کرده به این علت است که افراد جامعه تقریبا در یک سطح قرار گرفته و ثروت های انبوه در جایی نماند در حالی که افرادی گرسنه مانده اند.

حضرت علی علیه السلام افزون بر تصریح به این حقیقت که حریص هرچند همه امکانات دنیا را در اختیار داشته باشد باز فقیر است، می فرمایند: خوش ترین زندگی را کسی دارد که خداوند متعال نعمت قناعت را به او عنایت کرده است و نیز می فرمایند: به جستجوی بی نیازی برخاستم، آن را جز در قناعت ندیدم. شما هم قناعت کنید تا بی نیاز شوید. بنابر این چه خوب است با قناعت در زندگی هم به آرامش رسیده هم زمینه ظهور حضرت را فراهم کنیم.

صفت پسندیده قناعت
قناعت، از فضیلت های مهم اخلاقی و صفات پسندیده انسانی است که از گرفتار شدن انسان به رذیلت دنیا دوستی که ریشه همه خطاهاست جلوگیری می کند. قناعت یعنی اکتفا کردن به کم و پرهیز از زیاده روی. در رهنمودهای اولیای الهی با تعابیر مختلفی از فضیلت و ارزش قناعت سخن به میان آمده و تأکید شده است که بهترین زندگی را کسی دارد که به صفت قناعت آراسته است وگرنه انسان های حریص و آنهایی که در تمام لحظات زندگی به دنبال تحصیل ثروتند، اگر تمام دنیا را به آنها بدهند سیر نمی شوند و در نتیجه لحظه ای در زندگی از آرامش و آسایش برخوردار نیستند.
قناعت‏ اگر در تمام مراحل زندگى (پوشاک، خوراک، مسکن، شهوات، تمایلات نفسانى، ثروت، ملک) صورت بگیرد؛ ریشه طمع و شهوت و هوا‏هاى نفسانى قطع شده و با آسایش خاطر و راحتى تن و دل مى ‏توان توجه کامل به عالم روحانیت و لقاء پروردگار محبوب پیدا کرد. باید متوجه شد که به مقتضاى حدیث پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که فرمودند: دو گرسنه هرگز سیر نمی شوند؛ یکی جوینده علم و دیگر جوینده دنیا، طالب دنیا از نظر علاقه و محبت قلبى هرگز سیر نخواهد شد اگر چه تمام دنیا را مالک باشد، زیرا دنیا محدود است، ولى علاقه و طلب همیشه در ازدیاد و شدت بوده و تمام ‏شدنى نیست و طالب دنیا پس از دارا شدن تمام دنیا مى‏ باید باز به همان مقدار قناعت‏ کرده، و حرص و طمع خود را محدود نماید. پس چه بهتر است که این امر (قناعت‏) در همان مرحله اول صورت گرفته، و پس از بدست آوردن ضروریات وسائل زندگى، حرص و طمع و شهوت و علاقه خود را محدود کرده و از فعالیت بیجا و زحمت و مشقت بى‏ نتیجه خوددارى نموده و خود را مبتلا و گرفتار نسازد. استفاده از دنیا به مقدار حاجت و لزوم در زندگى است و اضافه بر آن غیر از تحمل زحمت و مشقت نتیجه ‏اى ندارد.

همسرداری در سیره ی حسینی

در اسلام، اهمیت به خانواده و به تبع آن احترام به بانوی خانه، از اهمت ویژه ای برخوردار است. در سیره ی اهل بیت (علیهم السلام) بر نیکو همسرداری تاکید شده است؛ اما مرز این موضوع تا جایی باید باشد که با دستورات خدای بزرگ مخالفت نشود. «اى اهل ایمان! به راستى برخى از همسران و فرزندانتان [به علت بازداشتن شما از اجراى فرمان‏ های خدا و پیامبر] دشمن شمایند؛ بنابراین از [عمل به خواسته ‏هاى بى‏جاى‏] آنان [که مخالف احکام خداست‏] پرهیز کنید.»[1]
به مناسبت ایام سوگواری اباعبدالله الحسین علیه السلام و دمیدن شور حسینی در کشور، بر آن شدیم که نوشتار خود را به شیوه همسرداری حسینی اختصاص دهیم.

علاقه به همسر، یکی از آیات خدا
در کتاب کافی درباره شیوه همسرداری سالار شهیدان آمده است که عده ای وارد خانه امام حسین (علیه السلام) شدند. دیدند که خانه آن حضرت، دارای فرش ها و پشتی های زیبایی است. گفتند ای پسر پیامبر! ما در منزل شما وسایلی دیدیم که در شأن شما نیست، امام فرمود: ما مهر زنانمان را می دهیم تا هرچه دلشان بخواهد، بخرند. آن وسایل که دیدید، مال من نیست.[2]
در این حدیث، گویا گروهی که وارد خانه امام شده اند، با دیدن یک اتاق آراسته، تعجب کرده اند که این آراستگی و زیبایی، تطابقی با ساده زیستی حضرت ندارد، سپس حضرت آنها را متوجه کرد که این اتاق من نیست؛ بلکه اتاق همسر من است و ما به حس زیبایی گرایی زنان اهمیت داده و اجازه خریدن وسایل زیبا (در حد متعارف) را به آنها می دهیم.
امام حسین (علیه السلام) در شعری، علاقه و محبت خود را به رباب مادر علی اصغر نشان می دهد، که ترجمه آن چنین است: «من خانه ای که رباب و سکینه(دخترش) در آن باشند، دوست دارم.»[3]
این ابراز علاقه حضرت نسبت به همسر خویش، از جهت تکریمی است که اسلام نسبت به زنان روا داشته است. امام حسین(علیه السلام) نوه پیامبریست که می فرماید: «وَ مَنِ اتَّخَذَ زَوجَةً فَلْیکرِمْهَا[4] هر کس همسری برگزید، باید وی را تکریم کند.»
تکریم کردن زنان که قاعدتاً با تکریم متقابل همراه است، آرامشی را در محیط خانه ایجاد می کند که باید از دلِ این آرامش، توجه به معنویت و ارزش های اسلامی، نشأت بگیرد. «و از نشانه‏ هاى او این است که براى شما از جنس خودتان همسرانى آفرید که در کنار آنها آرامش یابید، و میان شما علاقه دوستى و مهر باطنى نهاد، همانا در این امر نشانه‏ هایى است (از توحید و قدرت و حکمت خدا) براى گروهى که مى ‏اندیشند.[5]
مطابق این آیه، مهر و محبت بین زوجین یکی از آیت ها و نشانه های خداست. نشانه ای که خدای بزرگ، آن را در فطرت هر انسانی نهاده است، و فقط صاحبان تعقل و اندیشه، این نکته را درک خواهند کرد. بنابراین اگر انسان در سیره اهل بیت (علیهم السلام) از جمله سرور و سالار شهیدان، مشاهده می کند که آنها به همسران خود احترام می گذاشتند و ابراز علاقه می کردند، از جهت تفکر و تعقل و معرفت بیشتر آنها در آیات و نشانه های خداوند است.
نکته:
اگر اهلبیت در جایی احساس می کردند که باید بین محبت زن و فرزند و محبت خدا یکی را برگزینند، بدون شک محبت به خدا و دین خدا را بر می گزیدند؛ امری که در کربلا، خود را به بهترین وجه نشان داد.
کربلا، صحنه دل بریدن از خانواده
چنانکه قبلا گفتیم امام حسین (علیه السلام) به رباب علقه و علاقه ای داشت و اتفاقا رباب نیز در کربلا حضور داشت (شاید از باب علاقه متقابل) ولی سرور و سالار شهیدان در روز عاشورا، با دل کندن از همسر، آنها را به خدا می سپارد و راهی میدان می شود و خطاب به زنان حرم از جمله رباب می فرماید: «خواهرم ام کلثوم، و تو اى زینب، و تو اى رقیه‏ و تو اى فاطمه، و تو اى رباب‏ بنگرید بعد از شهادتم مبادا گریبان را چاک زده یا چهره‏ بخراشید، یا سخنانى ناروا بر زبان برانید.»[6]
پیام حضرت در این حدیث به رباب این است که دوستی و علاقه ما تا اینجا ادامه داشت و از اینجا به بعد من به خاطر خدا از شما دل می کنم. تو ای رباب! نیز اینگونه باش و در مرگ من زیاد بی تابی نکن و راضی به رضای خدا باش.

در کتاب لهوف آمده است که وقتی سالار شهیدان دید دیگر یاری برایش نمانده، با زنان حرم از جمله سکینه دختر رباب خداحافظی کرد، در این حال سکینه فریاد زد: «پدر جان! آیا تو نیز تسلیم موت شده ‏اى! فرمود: چگونه تسلیم موت نشود کسى که یار و معینى ندارد؟ گفت: پدر جان! پس ما را به سوى حرم جدمان پیامبر خدا باز گردان. فرمود: هیهات اگر مرغ قطا را گذاشته بودند که می خوابید. ناگاه زنان صدا به گریه و ناله بلند کردند و امام حسین ایشان را ساکت کرد و بر آن گروه ستمکار حمله‏ ور شد.»[7]
دل کندن از زن و بچه گر چه سخت است، اما حسین (علیه السلام) در روز عاشورا از زن و بچه دل برید و بعد از آرام کردن آنها به سوی میدان جنگ شتافت.
در زمانه ما نیز دیده می شود مدافعان حرم با دل بریدن از همسر و فرزند، به اباعبدالله الحسین (علیه السلام) اقتدا می کنند.
سخن آخر
در سیره ی اهل بیت از جمله سالار شهیدان، علاقه به همسر و تکریم او، اهمیت زیادی دارد. ولی این علاقه تا جایی اهمیت دارد که با محبت به خداوند منافات نداشته باشد. امام حسین (علیه السلام) در کربلا با دل بریدن از همسر و فرزند و دیگر بستگان خود، محبت به خدا و یاری دین او را برگزید.
پی نوشت ها:
1- آیه 14 تغابن
2- الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج‏6 ؛ ص476
3- زندگانى حضرت امام حسین علیه السلام (ترجمه جلد 45 بحار الأنوار)، ص70
4- دعائم الاسلام، ج 2، ص 158
5- آیه 21 روم
6- لهوف، ترجمه میر ابوطالبى، ص123 و 124
7- زندگانى حضرت امام حسین علیه السلام، ص

چرا در زیارت عاشورا این قدر لعن وجود دارد؟ وحدت بین مسلمین چه میشود؟
اللهم لعن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علی ذلک چرا در زیارت عاشورا اینقدر لعن وجود دارد؟ آیا این لعن ها با رحمت و مهربانی امامان منافات ندارد؟وحدت بین مسلمین چه میشود؟
لعن عاشورا

پاسخ شبهه

1⃣رعایت تولی و تبری واجب و از مهمترین فروعات دین هستند و حقیقت و روح دین را همین حب و بغض‏ها تشکیل مى ‏دهد.

2⃣حب و عشق نسبت به کسانى که بندگان مطیع و عارف درگاه الهى بوده ‏اند و بغض نسبت به کسانى که دشمن حق و حقیقت بوده‏ اند ? از نشانه های ایمان است. ? همچنان که در متون دینى آمده است «هل الدین الاّ الحبّ؟ و هل الایمان الاّ الحبّ و البغض؟ آیا دین و ایمان چیزى غیر از حبّ و بغض است؟»، (میزان الحکمه، ج 2، ص 944)

3⃣و در حدیث قدسى آمده است: «خداوند به موسى(ع) فرمود: آیا هرگز کارى براى من انجام داده ‏اى؟
موسى عرض کرد: برایت نماز گزاردم، روزه گرفتم، صدقه دادم و تو را یاد کردم؛ خداوند فرمود: نماز برهان و حجّت براى توست و روزه سپر تو در برابر آتش جهنم است و صدقه، سایه ‏ى سرت و یاد من، نورى است براى تو چه کارى براى من کرده ‏اى؟ موسى(ع) عرض کرد: مرا به کارى که براى توست راهنمایى فرما.
خداوند فرمود: اى موسى! آیا هرگز براى من با کسى دوستى کرده ‏اى و براى من با کسى دشمنى کرده ‏اى؟ پس، موسى دانست که برترین اعمال، حبّ و دوستى به خاطر خدا و بغض و دشمنى به خاطر خداست»، (همان، ص 966).


4⃣در زمینه حب و بغض بخاطر خدا، نقل متواتر از شیعه و سنى رسیده است. نبى اکرم مى ‏فرماید: «حبّ و بغض به خاطر خداوند، واجب است»، (کنزالعمّال، ح 24688) بنابراین، یکى دیگر از فلسفه ‏هاى زیارت عاشورا را همین تحکیم حبّ و بغض به خاطر خدا مى‏توان برشمرد.

5⃣ لعن به معناى دورى از لطف و رحمت الهى است و آنچه نکوهش شده ناسزاگویی و سب است «لا تسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم؛ و آنهایی را که جز خدا می خوانند دشنام مدهید که آنان از روی دشمنی به نادانی خدا را دشنام خواهند داد» (انعام، آیه 108).

6⃣اما لعن به معنای طلب دوری از رحمت الهی، نسبت به کافران و ظالمان در قرآن نیز آمده است «ان الله لعن الکافرین و اعد لهم سعیرا؛ خداوند کافران را لعن می کند و عذاب را برای آنان آماده کرده است»(احزاب، ایه 64).

7⃣و همچنین کسانی که پیامبر را آزار داده اند مورد لعن قرار گرفته اند.«ان الذین یؤذون الله و رسوله لعنهم الله فی الدنیا و الاخره؛ کسانی که خداوند و پیامبرش را آزار می دهند خداوند آنان را در دنیا و آخرت مورد لعن قرار می دهد» (احزاب، آیه 57).

8⃣زیارت شریف عاشورا و خواندن با اصل تأکید بر وحدت اسلامی تنافی و تناقض ندارد زیرا از نظر اهل سنت هم امام حسین مظلومانه توسط ملعونین به شهادت رسیده و آنها هم یزید را اهل فسق میدانند.


9⃣اتفاقا زیارت عاشورا آموزش تقیه و وحدت به ما میدهد چرا که در “اللهم لعن اول،…، ثم الثانی و الثالث و الرابع” مشخص نمیکند که اینها چه کسانی هستند

?تنها محل اختلاف با اهل سنت در “معاویه ” و “بنی امیة قاطبة” میباشد

خوشا به حال افرادی که این هفت ویژگی را دارند
عن علىّ بن الحسین علیهما السّلام قال: کان رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله یقول فى آخر خطبته: طوبى لمن طاب خلقه و طهرت سجیته و صلحت سریرته و حسنت علانیته و أنفق الفضل من ماله و امسک الفضل من قوله و أنصف الناس من نفسه.

امام سجاد(ع): رسول خدا(ص) در آخر سخنرانی خود می فرمود: خوشا به حال کسی که خوش اخلاق و پاک سرشت باشد و درون خود را اصلاح کرده و رفتار و ظاهرش نیر نیکو باشد و از فزونی مال خود به دیگران ببخشد و فزونی سخن خود را نگه دارد و در تعامل با مردم انصاف داشته باشد.
پی نوشت:
کافی، ج2، ص144

شبهه نگهداری از سگ و نماز باطل تا هفت خانه

سگ و سجاده نماز
یادم میاد پدرم مى گفت: قاسم جان میدونى چرا میگن سگ نجس و حرام است و چرا میگفتن اگر در خانه اى سگ باشد تا هفت تا خانه از چپ و راست و پس و پیش نمازشان قبول نیست؟
گفتم : نه
گفت : براى اینکه یک عده دزد و یک عده بدناموس اگر خواستن یواشکى در تاریکى شب غلطى بکنند با خیال راحت از در و دیوار مردم بالا برن
پدرم مى گفت : میدونى چرا میگن اگه توى خونه اى دوتار باشه تا چهل تا خونه نمازشون قبول نمیشه؟
گفتم : نه
گفت : براى اینکه کسى که دوتار نواز باشه مردم دورش جمع میشن و به اشعار بزرگان و … گوش میدن و روشن و آگاه میشن اینطورى بساط عده اى جمع میشه و مردم میرن طرف شادى و شعور نه طرف گریه و خرافات!

خدابیامرز سواد خوندن و نوشتن داشت اما یه عمر به ریش خیلى ها خندید و خوشحال از دنیا رفت

پاسخ شبهه :


1⃣احکام و شرایع در همه ادیان الهی از جانب خداوند وضع شده و بواسطه انبیا الهی بر مردم ارسال و تکلیف می شود.
لذا کسی نمی تواند برای انتفاع شخصی خود حکمی را متغیر و حلالی را حرام نماید و بالعکس.


2⃣ اما موضوعی که نویسنده خیلی سطحی و عامیانه به آن پرداخته و باعث شده اهل علم به ریشش بخندند ، مسئله علل شرایع هست .نویسنده تراوشات ذهنی خود را علت مسلم و قطعی احکام الهی برشمرده است.


3⃣در احکام اسلامی مبطلات نماز مشخص است.
دوازده چیز نماز را باطل می کند، و آنها را «مبطلات» می گویند:
?آنکه در بین نماز یکی از شرط‌های آن از بین برود، مثلاً در بین نماز بفهمد لباسش نجس است.
?آنکه در بین نماز عمداً یا سهواً، یا از روی ناچاری، چیزی که وضو یا غسل را باطل می کند پیش آید، مثلاً بول از او بیرون آید
?دست‌ها را به قصد خضوع و ادب روی هم بگذارد
?بعد از خواندن حمد، «آمین» بگوید
?برگشتن از قبله بدون عذر است
?عمداً تکلّم کند
?خنده با صدا و عمدی
?برای کار دنیا عمداً با صدا یا بی‌صدا گریه کند
?کاری است که صورت نماز را به هم بزند، مثل به هوا پریدن و مانند آن، عمداً باشد یا از روی فراموشی
?خوردن و آشامیدن
?شک در رکعت‌های نماز دو رکعتی، یا سه رکعتی، یا در دو رکعت اوّل نمازهای چهار رکعتی است، در صورتی که نمازگزار در حال شک باقی باشد.
?رکن نماز را عمداً یا سهواً کم کند، یا چیزی را که رکن نیست عمداً کم کند، یا چیزی از اجزاء نماز را عمداً زیاد کند، و همچنین اگر رکنی را مثل رکوع، یا دو سجده از یک رکعت سهواً زیاد کند.



4⃣نویسنده مدعی ست که خانه ای که سگ درآن باشد تا هفت خانه دورتر جز مبطلات نماز است و علت راهم به زعم خودش بیان کرده.
و از دیگر مبطلات نماز نگهداری دوتار را برشمرده که این هم غلط است و همچنین بقیه احکام خودساخته ایشان وهمچنین خرافاتی که مطرح کرده است و احتمالا بلاهایی که برسر خود ایشان آمده هیچ ربطی به دین و مسائل شرعی ندارد و خندیدن بابای قاسم به ریش همه، ریشه در جهل و نا آگاهی او داشته که حتی احکام را درست نمی دانسته چه برسد به دلایل آن
وقتی صورت مسئله اشتباه است دیگر پرداختن به علت های آن کار بی فایده و عبسی است.


منبع: کانال قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات

فاوت متن عقد ایران باستان با عقد اسلامی
آیا تفاوت عقد اسلامى و عقد ایران باستان را میدانید؟!

عقد

خطبه عقد ایران باستان

داماد میگه :
‏به نام نامی یزدان
تو را من برگزیدم از میان ِ این همه خوبان
برای زیستن با تو میان ِ این گواهان
بر لب آرم این سخن با تو
وفادار تو خواهم بود
در هر لحظه هر جا
پذیرا می شوی آیا؟

عروس در جواب میگه:
‏پذیرا می شوم مهر تو را از جان
هم اکنون باز می گویم
میان انجمن با تو
وفادار تو خواهم بود
در هر لحظه هر جا

آیا تفاوت عقد اسلامى را میدانید؟!


آخوند از طرف عروس میگه:

{اَنکَحتَک َو زَوَجتَکَ نَفسی اِلی صِداقِ ِ المَعلوم}

عروس به داماد میگه:
‏ در برابر پول معینی که به من می دهی خود را در اختیار تو قرار می دهم

واقعا اعراب چه به روز ما آوردن؟؟؟؟

پاسخ شبهه:


1⃣. اگر ادعا میشود که این متن متعلق به ایران باستان است پس باید عاری از واژه های عربی باشد در صورتی که ریشه کلمات وفا، لحظه و اجازه عربی است!!!

2⃣. نگارش و ادبیات نیز مربوط به دوره حاضر است و هیچ سنخیتی با آثار به جا مانده از قرون 4 و 5 هجری قمری ندارد چه برسد به دوره های قبل از اسلام !!


3⃣. این مطلب در هیچ منبع موثقی یافت نمی شود و نویسنده نیز هیچ منبعی را ذکر نکرده است و این خود دلیلی بر عدم صحت مطلب است.

4⃣. نکاح لفظی قرآنی است، یعنی کلام خدا و برگرفته از دین و اعتقاد ماست. تذکر چند نکته ضروری است:
* دین و اعتقاد الهی٬ اختصاصی به کشور و ملت خاصی ندارد. هر چیز حق و حقیقتی اینگونه است. آیا کسی قوانین فیزیک و شیمی و … را به بهانه اینکه کاشفش اهل کشور خاصی است٬ رد می کند و به این بهانه آن را انکار می کند؟
* قرآن به زبان عربی است، لفظ نکاح لفظی عربی است که وارد زبان فارسی شده است و می دانید که الفاظی که وارد فارسی شده اند، در فارسی دچار تغییراتی می شوند و برای قضاوت در این موارد حتما باید معنای عربی را در نظر گرفت٬ نه معنای فارسی را.
برای درک معنای صحیح نکاح٬ سراغ کتاب تحقیقی و معتبر «قاموس قرآن» می رویم:
«نکاح» در اصل به معنای «عقد نکاح» است، سپس به استعاره در مورد «جماع» به کار رفته؛ و راغب (لغت دان بزرگ) معنای اصلی آن را «مخالطه و انضمام» (در هم آمیختن٬ مخلوط کردن و به هم پیوستن) دانسته است. ونکته قابل توجه اینکه ‌در زبان عربی٬ تمام نام های «جماع» کنایه هستند و در این زبان ذکر صریح و بی پرده آن٬ قبیح و زشت است. فرهنگ «معین» هم همین سه معنا راذکر کرده است.
* عقد ازدواج، بار حقوقی دارد، یعنی احکام حقوقی به دنبال دارد. پس باید الفاظش دقیق باشد و نمی توان آن را با کلمات احساسی و عاطفی بیان کرد.
ابایی نداریم که بیان داریم نکاح در اصل به رابطه «زناشویی» گفته می‌شود و منظور از زناشویی نیز به روابط جنسی زن و مرد است و نه هرگونه ارتباط یا صمیمت و یا حتی عشق بین آنان. این ارتباط جنسی یا بدون هیچ قید، شرط و چهارچوبی که حقوقی را به طرفین مترتب نماید صورت می‌گیرد که در اصطلاح قرآنی و فقهی به آن «زنا» گفته می‌شود و یا در چارچوب تعریف شده و با حقوق و تعهدات معینی برای طرفین صورت می‌گیرد که به آن «عقد نکاح یا عقد ازدواج» گفته می‌شود.


5⃣. عقد نکاح و یا ازدواج در تمامی ادیان، مذاهب، فرهنگ‌ها و مکاتب وجود دارد و به همین خاطر حتی در غرب به اصطلاح آزاد یا بت پرستان چین، ژاپنی و کلاً خاوردور نیز به هر مرد و زنی که با یک دیگر رابطه زناشویی برقرار کنند، «همسر» نمی‌گویند و آنها را در مدارک، ادارات، محاوره و اذهان عمومی متأهل نمی‌شناسند و از حقوق و جایگاه متأهلین برخوردار نمی‌باشند.
زن و مرد وقتی متأهل قلمداد می‌گردند که روابط زناشویی آنان بر اساس اصول و قانونی باشد که به آن «ازدواج» می‌گویند. لذا در فرهنگ دهخدا نیز در معنای نکاح، عمل زناشویی (جماع) با عقد زناشویی معنی شده است و این ازدواج یا نکاح با عقدی که در هر دین، مکتب و فرهنگی به گونه‌است محقق می‌گردد. لذا اسلام ازدواج سایر ادیان و حتی فرهنگ‌ها را قبول داشته و به رسمیت می‌شناسد.

6⃣ در احکام اسلامی، مرد و زن هر دو باید قبول خود را اعلام دارند تا تصمیم دو طرف محقق گردد. لذا در عقد دائم، ابتدا پس از تعیین مهریه، زن می‌گوید: «خودم را به ازدواج (همسری) تو در آوردم با مهریه‌ی معلوم»
و سپس مرد می‌گوید: « قبول کردم»
بسیار عجیب است که نویسنده با متنی که در آن بی حیایی موج می زند، و آن هم با ادعایی دروغ، پاسدار حیا شده و دل برای عفت می سوزاند!

منبع : قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات

تازه‌ترین سروده «برقعی» برای کاروان کربلا در آستانه اربعین
سید حمیدرضا برقعی از شاعران کشورمان نوسروده‌ای در قالب چارپاره در آستانه اربعین حسینی سروده است.

کاروان رفت و اهل آبادی
اشک بودند و راه افتادند
چند فرسخ نگاه بدرقه را
در پی کاروان فرستادند

شوق رفتن به سرزمین بهشت
خسته می کرد کوه و صحرا را
غافل از اینکه راهزن ها هم
در کمین اند کاروان ها را

دور شو کور شو، صدا برخاست
قلب ها را پر از مخاطره کرد
کاروان را به طرفه العینی
دسته دزدها محاصره کرد

ما نه سوداگریم نه تاجر
نیست جز نان و آب ره توشه
زاد راه است التماس دعا
بار ما هست شوق شش گوشه

چشم سردسته ناگهان تر شد
لرزش شانه اش نمایان شد
بار دیگر نقاب خود را بست
اشک او در غرور پنهان شد

روی زانوی خود نشست آرام
راه را با اشاره ای وا کرد
بعد سی سال سردی و تلخی
چایی روضه کار خود را کرد
…
سال شصت و یک غم و اندوه
کاروان حسین ع برمی‌گشت
دست غارت حریص شد، حتی
از سر کهنه پیرهن نگذشت

آب آزاد شد ولی آتش
در دل خیمه ها پراکندند
قافیه کاشکی ربودن بود
زیور از گوش دختران کندند

” اکسیر معرفت “
شعری از استاد عبدالحمید فرائی ، تقدیم به سید و سالار شهیدان امام حسین(علیه السلام)
کودک حسینی

مرا درخویش، پالائید مادر
سپس، بامعرفت زائید مادر

ازآن لحظه،که تربت ریخت کامم
لبالب از ولایت کرد ، جامم

من کودک ، هوائی کرد مادر
مرا هم ، کربلائی کرد مادر

مرا،دلداده کوی حسین"ع"کرد
اسیرخلق نیکوی حسین"ع"کرد

چه شب ها ،تاسحربیدارمیماند
بگوشم قصه عباس"ع"میخواند

به من،ازتشنگی می گفت:مادر
ز سقا ی جوانمردو دلاور

زعباس گرانقدر و وفادار
به من می داد،درس ومشق ایثار

در آنجا بود آب ، اما ننوشید
خدابودو فرات و نورخورشید

علی اصغر ، حدیث دیگری داشت
به جانم غصه را،ازکودکی کاشت

نه شیر و آب ، تیر تیز دادند
هزاران داغ ، بردل هانهادند

ز زینب گفت:مادر،بیخ گوشم
خداوندا: ز سرمی برد هوشم

زنی که صبر،ازاوشرمگین بود
مصیبت بیش ازحد،سهمگین بود

هزاران صحنه را،می دید زینب
هزاران بار ، می رنجید زینب

ولی فرزندزهرا"س"دم نیاورد
چوفولادی ، به ابرو خم نیاورد

یزیدازاو،سئوالی کرد،جانسوز
به شام شوم ، با آهنگ پیروز

بگو:زینب، خدایت را،چه دیدی
حدیث جانگزایت را ، چه دیدی

جوابش داد ، او والاترین بود
تماشا کردمش ، زیبا ترین بود

به جز زیبائی مطلق ، ندیدم
بلایش را،به جان و دل خریدم

مرا با اشگ،مادر شیرمی داد
زعشق و معرفت اکسیرمیداد

.هیچ می دانستید
در مورد مداحی که ملاباسم کربلایی برای زائران اربعین خوانده و بسیار زیاد از سیمای ملی و دیگر رسانه های شیعیان جهان پخش میشود. ماجرایش چیست ؟
آیا
میدانید که این شعرش را یکی از مراجع بزرگ نجف خواب دیدن که حضرت امام حسین علیه السلام این شعر را
می خوانند برای زوار اربعین ? ایشون صبح که از خواب برخواستند همه شعر را به یاد داشته اند و بعدا توسط آقای باسم کربلایی مداحی می شود .ترجمه نوحه را در زیر میخوانید

تا ان شاء الله زائران در بین راه معنی این نوحه را بدانند:
?????????????

تِزورونی اَعاهِـدکُم
به زیارت من می‌آیید، با شما عهد می‌بندم
▪
تِـعِـرفـونی شَفیـعِلکُم
می‌دانید که من شفیع شمایم
▪
أسامیـکُم اَسَـجِّـلْـهِه أسامیکُم
اسامی‌تان را ثبت می‌کنم
▪
هَلِه بیکُم یا زِوّاری هَلِه بیکُم
خوش آمدید ای زائران من خوش آمدید
▪
وَ حَـگّ چَفِّ الکَفیل و الجود وَ الرّایه
قسم به دستان ابالفضل و کرامت و پرچم او
▪
أنا وْ عَبّاسْ وَیّاکُم یَا مَشّایه
من و عباس با شماییم ای که با پای پیاده به سوی من می‌آیید
▪
یا مَن بِعْتو النُفوسْ و جِئتـو شَرّایه
ای که جان‌هایتان را به بهای زیارت من به کف گرفته‌اید
▪
عَلَیّ واجِبْ اَوافیکُم یَا وَفّـایه

بر من واجب است تا به شما وفا کنم، ای وفاداران!
▪
تواسینی شَعائرْکُم
عزاداری‌هایتان به من دلداری می‌دهد
▪
تْرَوّینی مَدامِعْـکُم
و اشک‌هایتان مرا سیراب می‌کند
▪
اَواسیکُم أنَـا وْ جَرْحـی أواسیکُم
من و زخم‌هایی که بر تن دارم به شما دلداری می‌دهیم
▪
هَله بیکُم یا زُوّاری هَلِه بیکُم
خوش آمدید ای زائران من، خوش آمدید
▪
هَلِه یَلْ ما نِسیْتْ و عَلْ وَعِدْ تِحْـضَـرْ
خوش آمدید ای که وعده‌تان را فراموش نکرده و بر سر موعد حاضر می‌شوید
▪
إجِیْـتْ و لا یْـهَـمَّـکْ لا بَرِدْ لا حَرّ
آمدید در حالی که نه گرما برای‌تان مهم بود و نه سرما
▪
وَ حَـگ دَمْـعِ العَـقیله و طَبرَه الأکبَر
قسم به اشک زینب و فرق شکافته اکبر
▪
اَحَضْـرَکْ و ما أعوفَکْ ساعـه المَحْـشَرْ
در محشر کنارتان خواهم بود و رهایتان نمی‌کنم
▪
عَلَی المَـوعِـدْ اَجی یَمکُم و لا اَبْـعَـدْ و اعوفْ عَنْـکُم
در وقت دیدار پیشتان می‌آیم و دور نمی‌شوم و رهایتان نمی‌سازم
▪
مُحامیکُم وَ حَگ حِیدَرْ مُحامیکُم
پشتیبانتان هستم به حقّ حیدر پشتیبانتان هستم
▪
هَله بیکُم یا زُوّاری هَلِه بیکُم
آمدید ای زائرانِ من، خوش آمدید
▪
یَـا هَـلْـشایِلْ رایه وْ جایْ گاصِدنی
ای آنکه پرچم به دست قصد دیدار مرا کرده‌اید
▪
تِـعْـرُف رایَتَـکْ بی مَن تُذَکِّـرْنی؟
می‌دانی که پرچمت مرا به یاد چه کسی می‌اندازد؟
▪
بِلـکطَعو چْفوفه وْ صاحْ اِدْرِکْـنی
به یاد آن دست بریده‌ای که فریاد زد: مرا دریاب
▪
صِحِتْ وَیلاه یا اخویه وْ ظَهَرْ مِحْنی
و با شنیدن آن صدا، آشکارا فریاد زدم که بی‌برادر شدم و اندوهم بر من آشکار شد
▪
کِسَرْ ظَهری سَهَمْ هَجْـرَکْ
تیر هجرت کمرم را شکست
▪
نِفَدْ صَبری بَعَدْ عُمـرَکْ
بعد از شهادتت صبرم به پایان رسید
▪
اُوَصّیکُمْ عَلَی الرّایِه اُوَصّیکُمْ
سفارش این پرچم را به شما می‌کنم
▪
هَـله بیکُم یا زُوّاری هَلِه بیکُم
خوش آمدید ای زائران من، خوش آمدید
▪
یَا مَنْ گاصِدْ إلَیَّ و دَمْـعِه تِجْـریـهْ
ای که با چشمان اشکبار قصد زیارت مرا کرده‌اید
▪
اَعرُفْ حاجِتَکْ مو داعی تِحْـچیـهِ
حاجت‌تان را می‌دانم، نیازی به گفتن نیست
▪
وَ حَـگ نَحـْـرِ الرِّضیع اِلـحاجِه اَگضیهِ
قسم به گلوی شیرخواره، حاجت‌تان را برآورده می‌کنم
▪
یَا زائرْ عاهَدِتْ کِلْ عِلّه اَشْـفیهِ
زائران من، عهده کرده‌ام که هر بیماری را شفا دهم
▪
اَخو زینب فَرَحْ بیکُمْ
برادر زینب به خاطرتان شاد شد
▪
هَله وْ مَرحَبْ یُنادیکُم
خوش آمدید صدایتان می‌زند
▪
یُحَیّیـکُم اَبو الغیـره یْحَیّیـکُم
مرد غیرتمند به شما درود می‌گوید
▪
هَله بیکُم یا زُوّاری هَلِه بیکُم
خوش آمدید ای زائرانِ من، خوش آمدید
▪
زینبْ مَنْ تُشاهِدکُم تِزورونی
زینب هنگامی که شما را می‌بیند که زیارتم می‌کنید، می‌گوید:
▪
تُنادیکُم لِوَنْ بِالطَّفّ تحضُرونی!
کاش در جنگ حاضر می‌شدید
▪
ما اَمْـشی یِسْره وْ لا یَسلِبونی
که مرا به اسیری نمی‌بردند و مرا غارت نمی‌کردند
▪
و لا بسیاطهم غَدَر یْضرِبونی
با تازیانه‌های خیانت نمی‌زدند
▪
تُنادینی: أنَا الجیره وْ صَد عَنّی أبو الغیره
صدایم می‌زند که من در بندم و سرور غیرتمندان از دستم رفت
▪
اَبَچّیکُم عَلی مْصابه اَبَچّیکُم
شما را بر این مصیبت می‌گریانم
▪
هَله بیکُم یا زُوّاری هَلِه بیکُم
خوش آمدید ای زائران من،‌خوش آمدید.

آمار طلاق در ازدواج های زیر 18 سال بسیار کم است

?کبری خزعلی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی:
بررسی ها نشان می دهد ازدواج در سنین زیر 18 سال از استحکام بالایی برخوردار است ، چون دختر و پسر ها در آغاز نوجوانی همدل و همراه می‌شوند و ثبات زندگیشان بالاست ؛ اما در مقابل آمارها نشان می دهد طلاق در سنین بالای 18 سال، 5 برابر بیشتر به ثبت رسیده است . بررسی‌ها نشان می‌دهد کمترین میزان طلاق برای گروه سنی 15 تا 19 سال است با 06/0 درصد است اما این آمار امسال به 05/0 درصد رسیده است.
این در حالی است که برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی به دنبال بالا بردن سن ازدواج هستند؛ گاهی به جای اینکه کار منطقی و عقلانی داشته باشیم ممکن است تحت تاثیر فضای تبلیغاتی روز و سیاست‌های جهانی قرار گیریم

نیمه ی خالیِ لیوان مرا پُر نکنید
دلِ من عاشقِ اینگونه
گرفتاری هاست…!
#حریم_دل

بسم رب الحسین…
در سفر زمینی پاها مجروح می شود و در سفر آسمانی دل ها…
رفقا!
ولله که نه تمــام آنهایی که می روند لایقند و نه آنهایی که می مانند بی سعادت!…
کربلا نه به رفتن…که به شدن است…
پس لیاقت هرکدام از ما به کربلایی شدنمان است…???
والسلام

ان شاءالله بزودی زود زیارت بامعرفت روزیمان التماس دعا

#جا_ماندگان_اربعین_بخوانند

?زیارت امام حسین(ع) از #راه دور

✅امام صادق(ع):

اى سدیر، این حق بر تو نیست که قبر حسین علیه السّلام را در هر جمعه پنج مرتبه و در هر روز یک بار زیارت کنى عرض کردم: فدایت شوم بین ما و بین آن حضرت فرسخ‏هاى بسیار فاصله است.

حضرت فرمودند:

بر بام منزل برو سپس بطرف راست و جانب چپ خود توجه کن بعد سر به آسمان بلند کن، سپس سر را بطرف قبر امام حسین علیه السّلام برگردان و بعد بگو:

✅السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُه‏

هر گاه چنین نمودى #ثواب یک زوره برایت منظور میشود. زوره یعنى یک حج و یک عمره.

سدیر می گوید: بسى روزها بیش از بیست مرتبه حضرت را این طور #زیارت میکردم.

?کامل الزیارات صفحه : 869

#اربعین_حسینی

صدای خواهری می آید انگار
غریب مضطری می آید انگار

به روی ناقه سوز و آه دارد
به سر سربند ثارالله دارد

#اربعین_حسینی

نیست جز شوق زیارت در نگاه زائران
میشود بال ملائک فرش راه زائران

در نجف اذن زیارت از علی باید گرفت
میشود دست علی پشت و پناه زائران

از نجف تا کربلا صد کهکشان روشن است
میدرخشد در دل شب روی ماه زائران

با وجود خدمت مردم زیارت سخت نیست
خادمان هستند در فکر رفاه زائران

هرکدام از زائران اربعین یک لشگر است
سخت ترسیده است داعش از سپاه زائران

اشک میریزیم، چون گریه سلاح شیعه است
ریشه های ظلم میسوزد به آه زائران

قبل راه افتادن زائر به سمت کربلا
در نجف بخشیده شد کل گناه زائران

حج پیغمبر ثواب گام های زائر است
عین احرام است پس رخت سیاه زائران

یا حسین بن علی! یا لیتنا کنا معک
کربلا ای کاش باشد قتلگاه زائران

آرش براری

#اخلاق_خانواده

?آیا #جایز است زن و شوهر، مخفیانه #تلفن_همراه یکدیگر را، وارسی کنند؟


حضرت آیت الله العظمی سیستانی:
جایز نیست.

حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی:
تصرف در اموال دیگری و تجسس در عیوب دیگری جایز نیست، مگر در فرض خوف معصیت مهم یا معرضیت نوعیه برای معصیت مهم.

حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی:
تصرف بوده و بدون رضایت صاحب آن جایز نیست.

✅تلفن همراه، جزو #حریم خصوصی افراد بوده و تصرف در آن بدون رضایت مالکش، #جایز نیست و بیشتر فقها معتقدند که هرگز نباید از ظن و گمان به عنوان مجوزی برای #تجسس در حریم خصوصی همسر بهره‌برداری شود، بلکه لازم است مطلقاً از بدگمانی پرهیز شود

?‍ #ویژه_سفر_اربعین

درمان #تاول_پا ↘️
ترکیب عسل + گلاب

درمان #عرق_سوز ↘️
ترکیب عسل + گلاب

درمان زخم عمیق و عفونی ↘️
ترکیب عسل گلاب زردچوبه