تخلیه تلفنی چیست؟موضوعی که در عین سادگی و کم اهمیت جلوه کردنش بسیار مهم و حیاتی است و بسیار به امنیت کشور خدشه وارد کرده است.شاید اولین سئوالی که به ذهن خطور می کند، این باشد که تخلیه تلفنی به چه معناست؟
تخلیه تلفنی در معنای عام به معنای به دست آوردن اطلاعات ازافراد مختلف جامعه توسط تلفن، به وسیله ی کسانی که به هر دلیل عناد با این مرز و بوم دارند اطلاعاتی که از نظر ما اهمیت چندانی نداردمثل اسم رئیس یا همکار ، همسر یا ارائه آمار های خیلی معمولی درحیطه کاری تعریف تخلیه تلفنی به صورت کلاسیک :تخلیه تلفنی، عبارت استاز تلاشی آگا هانه از طرف دشمن با بهره گیری از غفلت یا فریب عوامل خودی، به منظور کسب اطلاعات و القای خواسته های خود ازطریق برقراری ارتباط تلفنی.
اهداف دشمن از تخلیه تلفنی :جمع آوری اطلاعات در خصوص مشکلات داخلی جامعه در راستای بهره برداری تبلیغی - شناسایی مشکلات دستگاههای اجرایی، جهت بهره برداری تبلیغی در راستای ناکارآمد نشان دادن نظام - کسب اطلاعات، در راستای دامن زدن به اختلافات جناح های سیاسی کشور -تلاش آگا هانه برای ایجاد اختلافات مذهبی ، سیاسی و قومی در داخل کشور -کسب اطلاعات با هدف ایجاد اخلال در روابط جمهوری اسلامی در مجامع بین المللی اولین سئوالی که در این خصوص مطرح است اینکه به نظر شماچند درصد از اطلاعات و اخبار کشور توسط تخلیه تلفنی به دست دشمنان ایران زمین می افتد؟پاسخ : نزدیک به 80 درصد اطلاعات کشور توسط تخلیه تلفنی ازتمامی اقشار جامعه به دست دشمنان این مرز و بوم می افتد.
سئوال بعدی که مطرح میگردد این که دشمن در تخلیه تلفنی به دنبال چیست و چه کسانی در معرض تخلیه تلفنی هستند؟پاسخ : دشمن در تخلیه تلفنی به دنیال اطلاعاتی است که از نظر ما ارزش چندانی ندارند، ولی در واقع برای آنها ارزشمند محسوب میگردد و اطلاعات ما به واقع تکمیل کننده پازل اطلاعاتی آنهاست ودشمنان برای این کار هیچ محدودیت سنی اعمال نکردند و از کودکان 6 ساله تا سال خوردگان 90 ساله را مورد تخلیه قرار داده اند.
اصولاً تخلیه تلفنی به دو صورت انجام می گیرد:
1- کنترل تلفن همراه افراد با استفاده از وسائل و روشهای مخصوص، که بیشتر جنبه ی جاسوسی و اطلاعاتی دارد.
2- تماس تلفنی با اشخاص و گرفتن مستقیم اطلاعات از آنها:
طبق تحقیقات سازمان های اطلاعاتی کشور های مختلف ثابت گردیده است که تلفن های همراه ساخته شده توسط کارخانه های مختلف دارای یک حافظه مخفی با ظرفیت بالا جهت ضبط مکالمات و یک وسیله ای شبیه سیم کارت به صورت مخفی جهت ارائه اطلاعات گوشی مورد نظر به کشور های سازنده در مواقع خاص است و تلفن های همراه دارای نوعی باطری بسیار ریز با عمر دست کم 50 ساله است که در مواقع حساس و مورد نیاز برای کشور ها و سیستم های اطلاعاتی ناظر بر ساخت این گوشی ها اطلاعات ارسال خواهد نمود.شاهد مثال این قضیه نیز زمانی است که به هر دلیل گوشی خودرا گم کرده و از مخابرات تقاضای یافتنش را داشته باشید، که با رعایت جمیع شرایط ، گوشی شما در صورت خاموش بودن نیز پیدا خواهدشد.

نکات کلیدی بیانات رهبری (مدظله العالی ) در خصوص وظایف طلاب در فضای مجازی (شهریور 95 )
* لزوم شناخت روحانیون و طلاب از فضای مجازی
* جلوگیری از اجرای نقشه های دشمنان برای انحراف جوانان در فضای مجازی (مقابله با نقشه دین زدایی و عفت زدایی)
* مقبله با روش شبهه پراکنی دشمنان در فضای مجازی توسط طلاب و روحانیون (شناسایی شبهات روز و پاسخ به آنها )
* انتقاد ایشان از طلاب و روحانیونی که با فضای مجازی بیگانه هستند

????چرا به حضرت زینب(س) عقیله بنی هاشم میگویند؟

درباره القاب بانوی کربلا زینب کبری ـ سلام الله علیها ـ باید گفت که عقیله زنی را گویند که در میان خویشانش کریمه و گرامی بوده و درخانه‌اش عزیز و ارجمند باشد. کرامت و بزرگواری زینب ـ سلام الله علیها ـ برای تمامی انسانها ثابت شده است.

آن حضرت را، عقیله بنی هاشم و عقیلة ‌الطالبیین و عقیلة القریش و عقیلة النساء نیز لقب داده‌اند. از آن جا که اکثر منابع تاریخی این لقب را به حضرت زینب نوشته‌اند، از متون قدیمی تا متون عصر حاضر این لقب به آن بانوی مخدره اطلاق شده.و در منابع معتبر شیعه و سنی آمده است.

بنابراین عقیله بودن حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ و ملقب شدنش به این لقب قبل از حادثه کربلا در سال 61 هجری قمری بود. و در منابع به طور دقیق مشخص نشده است که این لقب از طرف چه کسی به آن حضرت برای اولین بار داده شده است، ولی آن چه که قطعی است، این لقب همواره به حضرت از طرف بزرگان داده شده.

مقام و استعداد و فهم و درایت زینب(س) به قدری بالاست که دانشمندان بزرگ ایشان را به خاطر هوشمندی فوق العاده و قدرت شگرف مدیریت و پاسداری از آرمان های مقدس شهیدان کربلا، «عقیله بنی هاشم»؛ یعنی بانوی خردمند دودمان بنی هاشم و قهرمان کربلا نامیده اند.

ابن عباس خطبه فدک فاطمه(س) را از زینب(س) روایت می کند و می گوید: این خطبه را عقیله ما زینب(س)، دختر علی(ع) برای ما روایت کرد

چنان که سیوطی می‌گوید: «و کانت لبیبة جَزُلة و عاقلةُ لها قُوه جنانٍ». بنابراین بعید نیست که این لقب به آن حضرت در دوران خردسالی توسط پدرش امیر المؤمنین به خاطر ذکاوت و تیزهوشی که داشت داده شده باشد[(و الله العالم).
—————-
پی نوشت


. المنجد الطلاب و کتاب العین چنین معنا کرده است: «العقیلة المراة مخدره و عقیلة کل شیء اکرمه»، ص 254، ج 2، اسوه.

فیض الاسلام، خاتون دو سرا، تهران، مرکز نشر اسراء، چاپ دوم، آثار فیض الاسلام، 66، ص 137
ابی الفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، قم، منشورات، چ اول، 1414، ص 119.

زینب قهرمان دختر علی(ع)، ص 7.
زندگانی حضرت فاطمه زهرا(س) و دختران آن حضرت زینب و ام کلثوم(سلام الله علیهما)، ص 271.

همان، به نقل از رساله زینبیه سیوطی
همان، ص 39،

100خصلت از خصوصیات پیامبر اکرم ص(2)
51 عزیزترین افراد نزد او کسی بود که خیرش بیشتر به دیگران می رسید.
«. برسانید به من حاجت کسی را که نمی تواند حاجتش را به من برساند » -52 احدی از محضر او نا امید نبود و می فرمود
-53 هرگاه کسی از او حاجتی می خواست اگر مقدور بود روا می فرمود و گرنه با سخنی خوش و با وعده ای نیکو او را راضی می
کرد.
-54 هرگز جواب رد به درخواست کسی نداد مگر آنکه برای معصیت باشد.
-55 پیران را بسیار اکرام می کرد و با کودکان بسیار مهربان بود.
-56 غریبان را خیلی مراعات می کرد.
-57 با نیکی به شروران، دل آنان را به دست می آورد و مجذوب خود می کرد.
-58 همواره متبسم بود و در عین حال خوف زیادی از خدا بردل داشت .
-59 چون شاد می شد چشم ها را بر هم می گذاشت و خیلی اظهار فرح نمی کرد.
-60 اکثر خندیدن آن حضرت تبسم بود و صدایش به خنده بلند نمی شد .
-61 مزاح می کرد اما به بهانه مزاح و خنداندن، حرف لغو و باطل نمی زد.
-62 نام بد را تغییر می داد و به جای آن نام نیک می گذاشت.
-63 بردباری اش همواره بر خشم او سبقت می گرفت.
-64 از برای فوت دنیا ناراحت نمی شد و یا به خشم نمی آمد.
-65 از برای خدا آنچنان به خشم می آمد که دیگر کسی او را نمی شناخت
-66 هرگز برای خودش انتقام نگرفت مگر آنکه حریم حق شکسته شود.
-67 هیچ خصلتی نزد آن حضرت منفورتر از دروغگویی نبود.
-68 در حال خشنودی و نا خشنودی جز یاد حق بر زبان نداشت.
-69 هرگز درهم و دیناری نزد خود پس انداز نکرد .
-70 در خوراک و پوشاک چیزی زیادتر از خدمتکارانش نداشت.
-71 روی خاک می نشست و روی خاک غذا می خورد.
-72 روی زمین می خوابید.
-73 کفش و لباس را خودش وصله می کرد.
-74 با دست خودش شیر می دوشید و پای شتر ش را خودش می بست.
-75 هر مرکبی برایش مهیا بود سوار می شد و برایش فرقی نمی کرد.
-76 هرجا می رفت عبایی که داشت به عنوان زیر انداز خود استفاده می کرد.
-77 اکثر جامه های آن حضرت سفید بود.
-78 چون جامه نو می پوشید جامه قبلی خود را به فقیری می بخشید.
-79 جامه فاخری که داشت مخصوص روز جمعه بود.
-80 در هنگام کفش و لباس پوشیدن همیشه از سمت راست آغاز می کرد.
-81 ژولیده مو بودن را کراهت می دانست.
-82 همیشه خوشبو بود و بیشترین مخارج آن حضرت برای خریدن عطر بود.
-83 همیشه با وضو بود و هنگام وضو گرفتن مسواک می زد.
-84 نور چشم او در نماز بود و آسایش و آرامش خود را در نماز می یافت.
-85 ایام سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هرماه را روزه می داشت.
-86 هرگز نعمتی را مذمت نکرد.
-87 اندک نعمت خداوند را بزرگ می شمرد.
-88 هرگز از غذایی تعریف نکرد یا از غذایی بد نگفت.
-89 موقع غذا هرچه حاضر می کردند میل می فرمود.
-90 در سر سفره از جلوی خود غذا تناول می فرمود.
-91 بر سر غذا از همه زودتر حاضر می شد و از همه دیرتر دست می کشید.
-92 تا گرسنه نمی شد غذا میل نمی کرد و قبل از سیر شدن منصرف می شد.
-93 معده اش هیچ گاه دو غذا را در خود جمع نکرد.
-94 در غذا هرگز آروغ نزد.
-95 تا آنجا که امکان داشت تنها غذا نمی خورد.
-96 بعد از غذا دستها را می شست و روی خود می کشید.
-97 وقت آشامیدن سه جرعه آب می نوشید؛ اول آنها بسم الله و آخر آنها الحمدلله.
-98 از دوشیزگان پرده نشین با حیاتر بود.
-99 چون می خواست به منزل وارد شود سه بار اجازه می خواست.
-100 اوقات داخل منزل را به سه بخش تقسیم می کرد: بخشی برای خدا، بخشی برای خانواده و بخشی برای خودش بود و
وقت خودش را نیز با مردم قسمت می کرد.
منابع: کتاب منتهی الآمال “محدث قمی” و کتاب مکارم الاخلاق “طبرسی”

100 خصلت از خصوصیات پیامبر اکرم ص
1- هنگام راه رفتن با آرامی و وقار راه می رفت
-2 در راه رفتن قدم ها را بر زمین نمی کشید.
-3 نگاهش پیوسته به زیر افتاده و بر زمین دوخته بود.
-4 هرکه را می دید مبادرت به سلام می کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت.
-5 وقتی با کسی دست می داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی کشید.
-6 با مردم چنان معاشرت می کرد که هرکس گمان می کرد عزیزترین فرد نزد آن حضرت است.
-7 هرگاه به کسی می نگریست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمی کرد.
-8 هرگز به روی مردم چشم نمی دوخت و خیره نگاه نمی کرد.
-9 چون اشاره می کرد با دست اشاره می کرد نه با چشم و ابرو.
-10 سکوتی طولانی داشت و تا نیاز نمی شد لب به سخن نمی گشود.
-11 هرگاه با کسی، هم صحبت می شد به سخنان او خوب گوش فرا می داد.
-12 چون با کسی سخن می گفت کاملا برمی گشت و رو به او می نشست.
-13 با هرکه می نشست تا او اراده برخاستن نمی کرد آن حضرت برنمی خاست.
-14 در مجلسی نمی نشست و برنمی خاست مگر با یاد خدا.
-15 هنگام ورود به مجلسی در آخر و نزدیک درب می نشست نه در صدر آن.
-16 در مجلس جای خاصی را به خود اختصاص نمی داد و از آن نهی می کرد.
-17 هرگز در حضور مردم تکیه نمی زد.
-18 اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود.
-19 اگر در محضر او چیزی رخ می داد که ناپسند وی بود نادیده می گرفت.
-20 اگر از کسی خطایی صادر می گشت آن را نقل نمی کرد.
-21 کسی را بر لغزش و خطای در سخن مواخذه نمی کرد.
-22 هرگز با کسی جدل و منازعه نمی کرد.
-23 هرگز سخن کسی را قطع نمی کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگوید.
-24 پاسخ به سوالی را چند مرتبه تکرار می کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود.
بعضی مردم را چه می شود که » بلکه می فرمود « چرا فلانی چنین گفت
» -25 چون سخن ناصواب از کسی می شنید. نمی فرمود: چنین می گویند
-26 با فقرا زیاد نشست و برخاست می کرد و با آنان هم غذا می شد.
-27 دعوت بندگان و غلامان را می پذیرفت.
-28 هدیه را قبول می کرد اگرچه به اندازه یک جرعه شیر بود.
-29 بیش از همه صله رحم به جا می آورد.
-30 به خویشاوندان خود احسان می کرد بی آنکه آنان را بر دیگران برتری دهد.
-31 کار نیک را تحسین و تشویق می فرمود و کار بد را تقبیح می نمود و از آن نهی می کرد.
-32 آنچه موجب صلاح دین و دنیای مردم بود به آنان می فرمود و مکرر می گفت هرآنچه حاضران از من می شنوند به غایبان
برسانند.
-33 هرکه عذر می آورد عذر او را قبول می کرد.
-34 هرگز کسی را حقیر نمی شمرد.
-35 هرگز کسی را دشنام نداد و یا به لقب های بد نخواند.
-36 هرگز کسی از اطرافیان و بستگان خود را نفرین نکرد.
-37 هرگز عیب مردم را جستجو نمی کرد.
-38 از شر مردم برحذر بود ولی از آنان کناره نمی گرفت و با همه خوشخو بود.
-39 هرگز مذمت مردم را نمی کرد و بسیار مدح آنان نمی گفت.
-40 بر جسارت دیگران صبر می فرمود و بدی را به نیکی جزا می داد.
-41 از بیماران عیادت می کرد اگرچه دور افتاده ترین نقطه مدینه بود.
-42 سراغ اصحاب خود را می گرفت و همواره جویای حال آنان می شد.
-43 اصحاب را به بهترین نام هایشان صدا می زد.
-44 با اصحابش در کارها بسیار مشورت می کرد و بر آن تاکید می فرمود.
-45 در جمع یارانش دایره وار می نشست و اگر غریبه ای بر آنان وارد می شد نمی توانست تشخیص دهد که پیامبر کدامیک از
ایشان است.
-46 میان یارانش انس و الفت برقرار می کرد.
-47 وفادارترین مردم به عهد و پیمان بود.
-48 هرگاه چیزی به فقیر می بخشید به دست خودش می داد و به کسی حواله نمی کرد.
-49 اگر در حال نماز بود و کسی پیش او می آمد نمازش را کوتاه می کرد.
-50 اگر در حال نماز بود و کودکی گریه می کرد نمازش را کوتاه می کرد.